«Σμήνη» πολιτικών σεισμών απειλούν την Ε.Ε.

ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΚΛΟΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ 

Η τελευταία «καυτή» είδηση έρχεται από την πάλαι ποτέ πανίσχυρη οικονομικά Φινλανδία, οι ηγέτες και αξιωματούχοι της οποίας συνηθίζουν να κουνούν το δάχτυλο στην Ελλάδα και τους άλλους «χαραμοφάηδες» του Νότου: 



Από προχθές, λοιπόν, νέος υπουργός Εξωτερικών της χώρας είναι ο Τίμο Σόινι, ο επικεφαλής του ακροδεξιού και ευρωσκεπτικιστικού κόμματος των Αληθινών Φινλανδών, το οποίο είναι κυβερνητικός εταίρος του εκατομμυριούχου Γιούχα Σιπίλα.

Έτσι, η Φινλανδία ακολουθεί το παράδειγμα της Νορβηγίας, όπου εδώ και ενάμιση χρόνο συμμετέχει στην κυβέρνηση το ακροξεξιό Κόμμα Προόδου, ενώ στον ίδιο δρόμο δεν αποκλείεται να βαδίσει σύντομα και η Δανία, εάν οι Χριστιανοδημοκράτες κερδίσουν τις εκλογές της 18ης Ιουνίου και επιλέξουν να συνεργαστούν με το Κόμμα του Λαού.

Σχεδόν ταυτόχρονα, στο βορειοδυτικό άκρο της Ευρώπης, η βασίλισσα Ελισάβετ επισημοποιούσε ενώπιον της Βουλής τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, το αργότερο ως το τέλος του 2017, με αντικείμενο την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην Ε.Ε.

Ο δε υπουργός Εξωτερικών της χώρας, Φίλιπ Χάμοντ, ξεκαθάριζε ότι εάν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, δηλαδή κυρίως οι Γερμανοί και οι Γάλλοι που αρνούνται για την ώρα κατηγορηματικά κάθε τέτοιο ενδεχόμενο, δεν δεχθούν την αλλαγή των Συνθηκών και την παραχώρηση προνομίων στο Λονδίνο, τότε «τίποτα δεν αποκλείεται».
 
Πολιτικοί «σεισμοί»

Λίγες μέρες νωρίτερα δε, είχαν σημειωθεί δύο ακόμη πολιτικοί «σεισμοί», σε δύο άλλα άκρα της Γηραιάς Ηπείρου, αποδεικνύοντας πως τα όσα συμβαίνουν στη Σκανδιναβία και τη Βρετανία δεν αποτελούν κεραυνούς εν αιθρία -όπως δεν ήταν κάτι τέτοιο ούτε η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, πριν από τέσσερις μήνες.

Πρόκειται, αντιθέτως, για κομμάτια στο παζλ μιας βαθιάς και δομικής κρίσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, η οποία αναγκάζει πολλούς αναλυτές και think tanks (όπως το αμερικανικό Stratfor) να χαρακτηρίζουν τη σημερινή Ευρώπη ως «παράγοντα οικονομικής και γεωπολιτικής αποσταθεροποίησης» στην ευρύτερη περιοχή.

Συγκεκριμένα, στην Πολωνία, εκλεγόταν πρόεδρος ο υποψήφιος του ευρωσκεπτικιστικού (και ακροδεξιού ουσιαστικά) Κόμματος του Νόμου και της Τάξης, Αντρέι Ντούντα, ως επιστέγασμα των δημοσκοπικών ευρημάτων που καταγράφουν την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου στα σενάρια ένταξης της χώρας στην Ευρωζώνη.

«Πόσος Όρμπαν περιέχεται στον Ντούντα;», αναρωτιόταν η γερμανική εφημερίδα FAZ, κάνοντας σύγκριση του νέου Πολωνού προέδρου με τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, τον οποίο πρόσφατα ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ υποδέχθηκε στη σύνοδο της Ρίγα με την προσφώνηση «καλώς τον δικτάτορα», λόγω της στάσης του που έχει προκαλέσει ουκ ολίγες φορές οργή στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο...
 
Μεγάλη ανατροπή

Οσο για την Ισπανία, τη μεγαλύτερη εκ των δύο χωρών της Ιβηρικής, τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών της περασμένης Κυριακής αποτυπώνουν μια μεγάλη ανατροπή στο πολιτικό σκηνικό, με τη συρρίκνωση των παραδοσιακών δυνάμεων, Λαϊκού Κόμματος και Σοσιαλιστών, και την ανάδειξη νέων δυνάμεων στο προσκήνιο , όπως οι αριστεροί «αγανακτισμένοι» Podemos, οι οποίοι είναι πολύ πιθανό να αναλάβουν τη δημαρχία στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη.

Πρόκειται, ασφαλώς, για μια ανατροπή η οποία είναι πολύ πιθανό να συνεχιστεί ή και να επιταχυνθεί στις βουλευτικές εκλογές που θα διεξαχθούν στο τέλος της χρονιάς, σηματοδοτώντας έτσι την αρχή του τέλους για την περίοδο της μεταπολίτευσης -χωρίς να αποκλείεται η μετάδοσή της και στη γειτονική Πορτογαλία, όπου οι κάλπες στήνονται τον Σεπτέμβριο.

Απέναντι λοιπόν στις ολοένα περισσότερες και διαρκώς ενισχυόμενες φυγόκεντρες δυνάμεις, μπορεί η Αγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να ισχυρίζονται πως όλα είναι καλώς καμωμένα και δεν πρέπει να αλλάξει σχεδόν τίποτα, μπορεί ο Μάριο Ντράγκι να υπόσχεται ότι με το «μπαζούκας» του είναι σε θέση να σώσει το ευρώ και την Ε.Ε., όμως υπάρχουν και πολλοί που δεν πείθονται και ανησυχούν.

Ανάμεσά τους ξεχωριστή θέση έχουν οι Ιταλοί, οι οποίοι, λόγω της δικής τους κρίσης αλλά και της πολιτικής παράδοσης της χώρας τους, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και προσπαθούν να προλάβουν το κακό -που ήδη έχει αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά εντός συνόρων, καθώς το σύνολο σχεδόν της αντιπολίτευσης ζητά, αμέσως ή εμμέσως, έξοδο από την Ευρωζώνη...
 
Το μήνυμα

Έτσι, ο Ματέο Ρέντσι (ο οποίος την Κυριακή περνά τη δική του δοκιμασία στις τοπικές εκλογές), αν και δεν εγκαταλείπει το σχέδιό του να εφαρμόσει στη χώρα του μνημονιακές πολιτικές χωρίς μνημόνια, βγήκε αμέσως μετά τις εκλογές στην Ισπανία και την Πολωνία να δηλώσει ότι το μήνυμα είναι πως «η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει», αλλά και ότι ο ίδιος φιλοδοξεί να ηγηθεί αυτής της αλλαγής.

Επίσης, η Ιταλίδα «υπουργός Εξωτερικών» της Ε.Ε. και κορυφαίο στέλεχος των Δημοκρατικών, Φεντερίκα Μογκερίνι, επικαλούμενη τα ίδια ακριβώς εκλογικά αποτελέσματα, ισχυρίστηκε πως «είναι ανάγκη να αλλάξουμε το ευρωπαϊκό όνειρό μας, εάν θέλουμε να το σώσουμε».

Τέλος, ο (αναμφίβολα έμπειρος) πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Κομισιόν, Ρομάνο Πρόντι, εμφανίστηκε ακόμη πιο οξύς και απαισιόδοξος. Μιλώντας στην εφημερίδα Corriere della Sera, έκανε λόγο για «κίνδυνο αποσύνθεσης» της Ευρώπης, «καρφώνοντας» την πολιτική ηγεσία της Γερμανίας και σημειώνοντας ότι «η Ευρώπη δεν διαθέτει, πλέον, ούτε πολιτική ούτε ιδέες και έχει μόνο κανόνες και αριθμητική».

Αν, μετά από όλα αυτά, υπάρχει κάποιος που συνεχίζει να πιστεύει ότι η Ε.Ε. θα συνεχίσει να πορεύεται με τη μορφή και τον ρυθμό που έχει σήμερα, μάλλον θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα...

 imerisia.gr