Κάτι θέλει να μας πει ο Φαΐκ Πασάς…
ΣΧΟΛΙΟ: Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΟΥ από την εφημερίδα "Η ΓΝΩΜΗ" της Άρτας της Παρασκευής 27.8.10
Κάποτε σ’ αυτό τον τόπο πρέπει να μάθουμε και να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Είναι για μας τουλάχιστον αδιανόητο -και ίσως να κάνουμε λάθος- από την μια να λέμε ότι (ως παράδειγμα), ο Κώστας Κατέρος που σκοτώθηκε στη Λευκωσία υπερασπίζονταν μαχόμενος το αεροδρόμιο Λευκωσίας στις 22.7.74, ενώ η πραγματικότητα ήταν ότι ο άτυχος καταδρομέας και ήρωας εκείνης της βραδιάς μαζί με τους άλλους συντρόφους του, δυστυχώς δεν κατάφεραν να κατέβουν ποτέ σ’ εκείνο το αεροδρόμιο. Χρειάστηκαν συνεχόμενα αφιερώματα από τον υπογράφοντα σε τούτη την εφημερίδα για να πούμε τα πράγματα με τ΄ όνομά τους.
Έτσι και στην περίπτωση του Τζαμιού Φαϊκ Πασά στο Ιμαρέτ. Κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πραγματικότητα ότι αυτό το μνημείο είναι Ισλαμικό. Θα πει κάποιος, ε… καλά και τι έγινε; Έγινε, κατά κάποιο τρόπο θα υποστηρίξουμε εμείς. Γιατί κανείς δεν μπήκε στον κόπο να «ψάξει» και το ιστορικό για την περιοχή πρόσωπο του Φαϊκ Πασά. Ένα πρόσωπο που αξίζει για κάποιους ιστορικούς ή μελετητές, πολύ πιο αρμόδιους από εμάς, να ασχοληθούν ιδιαίτερα.
Όταν είχα την δημοσιογραφική λοιπόν περιέργεια αρχές της δεκαετίας του ΄90 να ασχοληθώ με το Ιμαρέτ και με τα πενιχρά μέσα που διαθέταμε από μια τοπική εφημερίδα να το αναδείξω, μεγαλύτερη εντύπωση μου προξένησε η προσωπικότητα του Φαϊκ Πασά. Έτσι γεννήθηκαν πολλά ερωτήματα: Ποιος ήταν αυτός ο Στρατηγός των Οθωμανών που φτάνοντας στην Άρτα πέταξε τα γαλόνια του και έγινε Ιμάμης; Γιατί έκανε αυτή την σπουδαία κίνηση και δεν ακολούθησε το στράτευμά του το οποίο στη συνέχεια αυτό κινήθηκε προς τα Βαλκάνια;
Ήταν Οθωμανός ή είχε Αραβική καταγωγή και μάλιστα λένε ότι ήταν ένας προσκυνημένος Σύριος; Γνωστό άλλωστε ότι οι Οθωμανοί στη διάβα τους προς τη Δύση πρώτα κατέλαβαν τον Αραβικό κόσμο, τον οποίο είχαν στη κατοχή τους για 800 περίπου χρόνια. Εκεί «συνάντησαν» το Ισλάμ, εκεί «συνάντησαν» τον Αραβικό πολιτισμό, εκεί «επιστράτευαν» ντόπιους για τις όποιες στρατιωτικές τους ανάγκες…
Τι έγινε λοιπόν τότε με την όμορφη αυτή κατασκευή του τζαμιού; Γιατί ο Φαϊκ το αφιέρωσε στη Μέκκα; Γιατί ο τότε Σουλτάνος (Αραβικός τίτλος κι’ αυτός) όταν έμαθε γι’ αυτή την κατασκευή διεμήνυσε στο Φαϊκ να κάνει ένα αντίστοιχο τζαμί και μεγαλοπρεπέστατο και να το αφιερώσει στ’ όνομα, θα λέγαμε σήμερα, της εξοχότητάς του; Έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του και πέθανε στην Άρτα ο Φαϊκ. Αν ήταν Συριακής καταγωγής, τ΄ όνομά του προς τα εκεί παραπέμπει, μήπως αυτό δείχνει ότι ο άνθρωπος αυτός εντυπωσιάστηκε από τα βυζαντινά κτίρια-μνημεία;
Του θύμιζαν κάτι αυτά τα βυζαντινά κτίρια-μνημεία και όχι μόνο, καθώς και η ίδια η περιοχή της Άρτας; Δεν αποκλείεται. Ο χώρος της Μέσης Ανατολής, ήταν επαρχία του Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και επίσης ήταν έντονα επηρεασμένος για αιώνες από τον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό. Ιδιαίτερα αν δεχθούμε ότι ήταν Σύριος, τότε όλοι λίγο-πολύ καταλαβαίνουμε, ότι είχε «δέσιμο» τόσο με το βυζαντινό στοιχείο όσο και με το αντίστοιχο ελληνικό. Έτσι κατάφερε να δημιουργήσει ένα τζαμί το οποίο να είναι ένα από τα ομορφότερα των Βαλκανίων και να είναι μάλιστα αφιερωμένο στη Μέκκα… γράφοντας στα παλιά του παπούτσια όπως αποδείχθηκε τον Σουλτάνο και την τότε Οθωμανική ηγεσία. Αυτός έμεινε στην Άρτα έζησε και πέθανε εδώ. Ο τάφος του που δέσποζε στο ύψωμα προς Χανόπουλο και Γραμμενίτσα, δείχνει το πόσο είχε δεθεί με την περιοχή.
ΥΓ-1: Δεν έχουμε τίποτα με τον Γιάννη Καλπούζο και το βιβλίο του, τον οποίο κι εμείς στηρίξαμε στην προσπάθεια για το «βραβείο αναγνωστών». Έχουμε όμως προβλήματα με την όλη ιστορία του τζαμιού το οποίο απ’ ότι φαίνεται κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά, μηδέ εξαιρουμένης και της όποιας αρχαιολογικής υπηρεσίας. Φαίνεται ότι ο Καλπούζος έδωσε την αφορμή να προχωρήσει σοβαρά η μελέτη αυτού του θέματος.
ΥΓ-2: Δημοσιεύουμε σήμερα τη φωτο του τάφου του Φαϊκ, για να καταδείξουμε ότι αρχαιολογικές και λοιπές Δημοτικές υπηρεσίες μέχρι σήμερα… αγρόν ηγόραζον. Αυτή η φωτο είναι πριν από δύο χρόνια του Δ.Παπαρούνη. Όταν ήμουν προτεινόμενος για το βραβείο Ιπεκτσί αρχές του 90, ο τάφος είχε ακόμη όλη την αίγλη του… Καληνύχτα σας !!!
ΣΗΜ: Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να αναρτήσουμε την φώτο του Δ. Παπαρούνη γιατί δεν ξέρουμε τον τρόπο. Κάποια στιγμή θα το καταφέρουμε... Συγγνώμη
Κάποτε σ’ αυτό τον τόπο πρέπει να μάθουμε και να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Είναι για μας τουλάχιστον αδιανόητο -και ίσως να κάνουμε λάθος- από την μια να λέμε ότι (ως παράδειγμα), ο Κώστας Κατέρος που σκοτώθηκε στη Λευκωσία υπερασπίζονταν μαχόμενος το αεροδρόμιο Λευκωσίας στις 22.7.74, ενώ η πραγματικότητα ήταν ότι ο άτυχος καταδρομέας και ήρωας εκείνης της βραδιάς μαζί με τους άλλους συντρόφους του, δυστυχώς δεν κατάφεραν να κατέβουν ποτέ σ’ εκείνο το αεροδρόμιο. Χρειάστηκαν συνεχόμενα αφιερώματα από τον υπογράφοντα σε τούτη την εφημερίδα για να πούμε τα πράγματα με τ΄ όνομά τους.
Έτσι και στην περίπτωση του Τζαμιού Φαϊκ Πασά στο Ιμαρέτ. Κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πραγματικότητα ότι αυτό το μνημείο είναι Ισλαμικό. Θα πει κάποιος, ε… καλά και τι έγινε; Έγινε, κατά κάποιο τρόπο θα υποστηρίξουμε εμείς. Γιατί κανείς δεν μπήκε στον κόπο να «ψάξει» και το ιστορικό για την περιοχή πρόσωπο του Φαϊκ Πασά. Ένα πρόσωπο που αξίζει για κάποιους ιστορικούς ή μελετητές, πολύ πιο αρμόδιους από εμάς, να ασχοληθούν ιδιαίτερα.
Όταν είχα την δημοσιογραφική λοιπόν περιέργεια αρχές της δεκαετίας του ΄90 να ασχοληθώ με το Ιμαρέτ και με τα πενιχρά μέσα που διαθέταμε από μια τοπική εφημερίδα να το αναδείξω, μεγαλύτερη εντύπωση μου προξένησε η προσωπικότητα του Φαϊκ Πασά. Έτσι γεννήθηκαν πολλά ερωτήματα: Ποιος ήταν αυτός ο Στρατηγός των Οθωμανών που φτάνοντας στην Άρτα πέταξε τα γαλόνια του και έγινε Ιμάμης; Γιατί έκανε αυτή την σπουδαία κίνηση και δεν ακολούθησε το στράτευμά του το οποίο στη συνέχεια αυτό κινήθηκε προς τα Βαλκάνια;
Ήταν Οθωμανός ή είχε Αραβική καταγωγή και μάλιστα λένε ότι ήταν ένας προσκυνημένος Σύριος; Γνωστό άλλωστε ότι οι Οθωμανοί στη διάβα τους προς τη Δύση πρώτα κατέλαβαν τον Αραβικό κόσμο, τον οποίο είχαν στη κατοχή τους για 800 περίπου χρόνια. Εκεί «συνάντησαν» το Ισλάμ, εκεί «συνάντησαν» τον Αραβικό πολιτισμό, εκεί «επιστράτευαν» ντόπιους για τις όποιες στρατιωτικές τους ανάγκες…
Τι έγινε λοιπόν τότε με την όμορφη αυτή κατασκευή του τζαμιού; Γιατί ο Φαϊκ το αφιέρωσε στη Μέκκα; Γιατί ο τότε Σουλτάνος (Αραβικός τίτλος κι’ αυτός) όταν έμαθε γι’ αυτή την κατασκευή διεμήνυσε στο Φαϊκ να κάνει ένα αντίστοιχο τζαμί και μεγαλοπρεπέστατο και να το αφιερώσει στ’ όνομα, θα λέγαμε σήμερα, της εξοχότητάς του; Έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του και πέθανε στην Άρτα ο Φαϊκ. Αν ήταν Συριακής καταγωγής, τ΄ όνομά του προς τα εκεί παραπέμπει, μήπως αυτό δείχνει ότι ο άνθρωπος αυτός εντυπωσιάστηκε από τα βυζαντινά κτίρια-μνημεία;
Του θύμιζαν κάτι αυτά τα βυζαντινά κτίρια-μνημεία και όχι μόνο, καθώς και η ίδια η περιοχή της Άρτας; Δεν αποκλείεται. Ο χώρος της Μέσης Ανατολής, ήταν επαρχία του Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και επίσης ήταν έντονα επηρεασμένος για αιώνες από τον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό. Ιδιαίτερα αν δεχθούμε ότι ήταν Σύριος, τότε όλοι λίγο-πολύ καταλαβαίνουμε, ότι είχε «δέσιμο» τόσο με το βυζαντινό στοιχείο όσο και με το αντίστοιχο ελληνικό. Έτσι κατάφερε να δημιουργήσει ένα τζαμί το οποίο να είναι ένα από τα ομορφότερα των Βαλκανίων και να είναι μάλιστα αφιερωμένο στη Μέκκα… γράφοντας στα παλιά του παπούτσια όπως αποδείχθηκε τον Σουλτάνο και την τότε Οθωμανική ηγεσία. Αυτός έμεινε στην Άρτα έζησε και πέθανε εδώ. Ο τάφος του που δέσποζε στο ύψωμα προς Χανόπουλο και Γραμμενίτσα, δείχνει το πόσο είχε δεθεί με την περιοχή.
kontogiorgosn@gmail.com
ΥΓ-1: Δεν έχουμε τίποτα με τον Γιάννη Καλπούζο και το βιβλίο του, τον οποίο κι εμείς στηρίξαμε στην προσπάθεια για το «βραβείο αναγνωστών». Έχουμε όμως προβλήματα με την όλη ιστορία του τζαμιού το οποίο απ’ ότι φαίνεται κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά, μηδέ εξαιρουμένης και της όποιας αρχαιολογικής υπηρεσίας. Φαίνεται ότι ο Καλπούζος έδωσε την αφορμή να προχωρήσει σοβαρά η μελέτη αυτού του θέματος.
ΥΓ-2: Δημοσιεύουμε σήμερα τη φωτο του τάφου του Φαϊκ, για να καταδείξουμε ότι αρχαιολογικές και λοιπές Δημοτικές υπηρεσίες μέχρι σήμερα… αγρόν ηγόραζον. Αυτή η φωτο είναι πριν από δύο χρόνια του Δ.Παπαρούνη. Όταν ήμουν προτεινόμενος για το βραβείο Ιπεκτσί αρχές του 90, ο τάφος είχε ακόμη όλη την αίγλη του… Καληνύχτα σας !!!
ΣΗΜ: Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να αναρτήσουμε την φώτο του Δ. Παπαρούνη γιατί δεν ξέρουμε τον τρόπο. Κάποια στιγμή θα το καταφέρουμε... Συγγνώμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου