ΒΙΒΛΙΟ: «Μαύρο σε λευκό φόντο»

 Ρ.-Γ.Σκουτέλας Εκδόσεις Λεξίτυπον 2017 σελ. 370 

Κείμενο: Κώστας Τραχανάς

Αυτό που συνέβη μια νύχτα σε μια ελληνική πόλη ,δεν μπορούσε να το προβλέψει ούτε η πιο ακραία επιστημονική φαντασία .Η φύση επαναστάτησε εναντίον του ίδιου του εαυτού της. Φυσικοί νόμοι που ίσχυαν από δισεκατομμυρίων ετών ανατράπηκαν μέσα σε μια νύχτα. 

Η γεωγραφία της γης άλλαξε. Οι γήινες πλάκες μετατοπίστηκαν κατά μερικά μέτρα , μερικά τμήματα αποσπάστηκαν από κάποιες πλάκες και με ιλιγγιώδη ταχύτητα γλίστρησαν χιλιάδες μίλια μακριά, έτσι και ένα κομμάτι γης αποσπάστηκε από την Αφρική και ήρθε και κόλλησε στο λιμάνι μιας παραθαλάσσιας ελληνικής πόλης, καταργώντας τη θάλασσα!!

Η κίνηση των πλακών έχει διαμορφώσει και αναμορφώσει πολλές φορές την επιφάνεια του πλανήτη μας. Όπως πριν διακόσια πενήντα εκατομμύρια χρόνια που δημιουργήθηκε η υπερήπειρος ,η Παγγαία. Ήταν μια θαλερή έκταση με πυκνή βλάστηση, μια μικρή ζούγκλα, σε σχήμα περίπου τραπεζίου με συνολική έκταση κάπου σαράντα πέντε τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Το κομμάτι αυτό γης είχε πάνω του φοινικόδεντρα , τους ανθρώπους της ,τις καλύβες τους και τα άγρια και ήμερα ζώα τους . Ένα κομμάτι ατόφιας ζούγκλας , γνήσιο, παρθένο, ήρθε και άραξε σαν μπάλωμα στα πόδια της πόλης από μια ιδιοτροπία της φύσης. Ήρθαν οι αγριάνθρωποι στην γειτονιά μας! ! Και τώρα τι κάνουμε ; Που πήγε η θάλασσα ; Μήπως τελικά οι κάτοικοι της παραθαλάσσιας πόλης πάθανε ομαδική παραίσθηση σαν αυτές που βλέπουν οι ταξιδιώτες στην έρημο;

 Μήπως είναι αντικατοπτρισμός και τους παραπλανά η θάλασσα ; Δυστυχώς όμως, ήταν όλα αλήθεια ,μπροστά στα πόδια τους, ήρθε και ρίζωσε ένα κομμάτι ζούγκλας. Το θέμα ήταν η άμεση αντιμετώπιση του τεράστιου αυτού εθνικού προβλήματος. Από πού ήρθαν ,κανένας δεν ήξερε .Έτσι αόριστα, απ΄ την Αφρική. Καμία χώρα δεν είχε δηλώσει απώλεια εδάφους !! Τι θα τους κάνουν ; Να πέσουν αλεξιπτωτιστές και να τους αιφνιδιάσουν ; Να προσαρτήσουν την γη τους στην ελληνική επικράτεια;

 Να τους κάνουν δημότες της πόλης ; Να περιφράξουν τη γη τους με συρματοπλέγματα για να μείνουν μια ξέχωρη και ξεμοναχιασμένη κοινωνία με σύνθημα «κανένας μαύρος στην πόλη» και στην ανάγκη να ναρκοθετήσουν το χώρο μπροστά στην παραλία ; Να τους εκπολιτίσουν και να τους ενσωματώσουν στον πληθυσμό της πόλης; Να τους χτίσουν οικήματα και να τους εκχριστιανίσουν; Να σκοτώσουν τα άγρια ζώα; Να βουλιάξουν τη γη τους για να αναδυθεί πάλι η θάλασσα, που ήταν πηγή για την πόλη ; Οι μαύροι και οι λευκοί δεν είναι πλάσματα των θεών και έχουν την ίδια μοίρα ; Αυτά και άλλα. Λογικά και παράλογα.

Τελικά αποφάσισαν οι Αρχές της πόλης να τους ρίξουν τρόφιμα και ρουχισμό και να πάει μια ειρηνευτική αντιπροσωπεία για διαπραγματεύσεις μαζί με τον Ανέστη , που θα κάνει τον μεταφραστή , διότι αυτός είχε επισκεφτεί την φυλή Ντουχουντούρου ,πριν είκοσι χρόνια στην Νοτιοανατολική Αφρική και ήξερε λίγες λέξεις ,της άγριας αυτής φυλής.

Η μετακίνηση της γης των Ντουχουντούρου προκάλεσε οικονομική και αισθητική αφαίμαξη της πόλης. Της αφαίρεσε το λιμάνι που ήταν πηγή ζωής για την πόλη, της αφαίρεσε τη θάλασσα. Η πόλη ξεκόπηκε από την θάλασσα, δίχως τη μαγεία της ακρογιαλιάς , δίχως τα γλαρόνια, δίχως τις ψαρόβαρκες, δίχως την αποβάθρα με τις μαούνες , δίχως τα μπάνια του λαού, δίχως τα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα. Γι΄ αυτό κι αρκετοί στην πόλη μίσησαν αυτή την ξένη τροπική γη ,που ήρθε σαν απρόσκλητος μουσαφίρης και τους ρούφηξε την υγρή πηγή ζωής.

Η πόλη σιγόβραζε απ΄ τις αντιθέσεις .Υπερασπιστές και κατήγοροι των Ντουχουντούρου. Ένας λαός αλλοπρόσαλλος με αντιτιθέμενα συμφέροντα κι αντίθετες απόψεις. Μαύρο-άσπρο. Ή, άσπρο-μαύρο. Μαύρο σε άσπρο φόντο. Γαργαλούσε τα πόδια της πόλης η μαύρη μαγεία.

Γι΄ άλλους ήταν οι αραπάδες , οι κανίβαλοι, οι ανθρωποφάγοι, οι αγριάνθρωποι, οι άπιστοι, οι ειδωλολάτρες, οι πολεμοχαρείς Ντουχουντούρου. Γι΄ άλλους ήταν οι άνθρωποι του Θεού με μαύρο χρώμα , οι εκπατρισμένοι μέσα στην ίδια τους την πατρίδα , οι φουκαράδες , οι πρόσφυγες, οι πεινώντες και διψώντες, τ΄ αδέλφια τους. Μια πόλη πανικού και σύγχυσης ,που παράπαιε στο χρόνο.

Η πόλη όμως είχε γίνει κέντρο διεθνούς ενδιαφέροντος .Καραβάνια ξένων κατέφθαναν κάθε μέρα απ΄ όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου. Τουρίστες , ειδικοί επιστήμονες, εκπρόσωποι κρατών και διεθνών οργανισμών, τυχοδιώκτες, καιροσκόποι, απατεώνες, ένα ετερόκλητο πλήθος.

Τα ξενοδοχεία και τα άλλα καταλύματα γέμισαν ασφυκτικά, τα καταστήματα έκαναν χρυσές δουλειές .Η κίνηση στους δρόμους πύκνωσε , η παραλία γέμιζε καθημερινά από περίεργους που, πίσω απ΄ τους φρουρούς, αγνάντευαν με δέος την «παρείσακτη» και μυστηριώδη ζούγκλα που απλωνόταν νότια της πόλης.

Από τη γη των Ντουχουντούρου ακούγονταν ταμ-ταμ , πολεμικές τυμπανοκρουσίες, στήλες καπνού , σε μορφή δαχτυλιδιών, ανέβαιναν στον ουρανό με κάποιο κώδικα επικοινωνίας, και όπως μετέφρασε ο Ανέστης ,ζητούσαν βοήθεια από γειτονικές φυλές ,ειδικά από τις φυλές Κατάγκα και Παπάχα, αλλά κανείς δεν απαντούσε στα μηνύματα απελπισίας τους. Οι στρατιώτες και οι αστυνομικοί είχαν δημιουργήσει μια ουδέτερη ζώνη σε βάθος σαράντα έως πενήντα μέτρα, από τη ζούγκλα. Οι Έλληνες θα τους λυπηθούν θα τους ρίξουν με ελικόπτερα τρόφημα και ρούχα.

Ήρθαν ξαφνικά στα δικά μας τα μέρη , στη δική μας γη , στα δικά μας χωρικά ύδατα. Τώρα θα μείνουν σαν έδαφος της χώρας απ΄ όπου αποσπάσθηκαν, θα αυτονομηθούν δηλ. θα γίνουν ανεξάρτητο κράτος ή τελικά θα ενσωματωθούν στην Ελλάδα; Τι θα γίνει τελικά με αυτά τα δυστυχισμένα πλάσματα ; Η φύση τους έβγαλε από τα νερά τους. Έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τη γη τους!! Ίσως αύριο να βρεθούν και στη Σιβερία…

Οι Ντουχουντούρου δεν είχαν ξαναδεί αυτοκίνητο, τηλεόραση ,ηλεκτρικούς γλόμπους, χρήμα. Γοητεύτηκαν από την αφθονία υλικών που είχαν οι λευκοί. Αρχίζουν σιγά σιγά να μαθαίνουν και Ελληνικά. Χαλκάδες και κόκκαλα κρέμονταν από την μύτη τους, στόλιζαν τα μαλλιά τους και ήταν ημίγυμνοι .

 Η ανταλλαγή γυναικών στ΄ όνομα της φιλοξενίας είναι ιερή και δεν είχε καθόλου ενοχές για τους Ντουχουντούρου. Γι΄ αυτό το θέμα πήγε να δημιουργηθεί διπλωματικό επεισόδιο ανάμεσα στους Έλληνες και στους Ντουχουντούρου!! Αυτοί οι μαύροι δεν ήθελαν να υποταχτούν στον τεχνητό πολιτισμό των λευκών ,που τους διαβρώνει την ποιότητα ζωής και τους κάνει να χάνουν την ψυχή τους.

Οι άνθρωποι αυτοί , οι άνθρωποι της ζούγκλας ,ήταν αγνοί και ειλικρινείς , δεν τους είχε διαβρώσει ο πολιτισμός των λευκών. Τώρα όμως που γη τους συνορεύει με την Ελλάδα τι θα γίνει ; Οι Ντουχουντούρου ,ο αρχηγός της φυλής Ζοντούλου ,ο μάγος Χαλούλα ,η Σαχρά , ο Άλεξ, ο Βάϊος, η Ολάνθη ,ο πλοίαρχος Μιχάλης , ο Δήμαρχος της πόλης , ο Ανέστης, ο Λάζαρος ,η Αριάδνη, ο Σέργιος , η Εβελίνα, η Χρύσα, ο Χανς, ο Τομ και η Μυρτώ είναι οι ήρωες αυτού του έργου. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι το “homo homini lupus”(Ο άνθρωπος είναι για τον άνθρωπο λύκος).

Η περιγραφική γλώσσα του συγγραφέα και η γλώσσα των διαλόγων ακολουθεί τη ζωντάνια της πλοκής. Είναι η καθημερινή ζωντανή γλώσσα που αντικατοπτρίζει τους ανθρώπους χωρίς ωραιοποιήσεις και ποικίλματα , κάτι που μπορεί να αποσπάσει την προσοχή του αναγνώστη από την εξέλιξη της ιστορίας. Το βιβλίο πάλλεται από συναίσθημα και συγκίνηση.

Ο Ρήγας -Γιώργος Σκουτέλας ανιχνεύει με χιούμορ την προσέγγιση των δύο αυτών διαφορετικών κόσμων και αναλύει τις μεταξύ τους κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις μέσα από νόμους , ήθη , έθιμα και συνήθειες. Μια ιλαροτραγική ιστορία. Διαβάστε τη.

Ο Ρήγας-Γιώργος Σκουτέλας κατάγεται από τα Θεοδώριανα Άρτας. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο μεταπτυχιακό τμήμα της Ανωτάτης Εμπορικής. Εργάστηκε για ένα διάστημα ως δημοσιογράφος σε ημερήσιες εφημερίδες της Αθήνας και των Ιωαννίνων και σταδιοδρόμησε επαγγελματικά ως διευθυντικό στέλεχος στον ΟΤΕ.

Έχουν εκδοθεί: ένα οδοιπορικό , ένα πέντε μυθιστορήματα, δύο συλλογές διηγημάτων, μια λαογραφική μελέτη για τα Θεοδώριανα Άρτας, μια θεατρική κωμωδία, και μια πραγματεία για το έργο του ποιητή –λογοτέχνη Δημοσθένη Κόκκινου.