Κορωνησία.. Σκόρπια στολίδια στον Αμβρακικό…

Κείμενο: Ρούλα Χρήστου

«Μα έχει θάλασσα η Άρτα; Έχει νησί;» θ΄αναρωτηθεί κάποιος με βασικές γεωγραφικές γνώσεις που ξέρει πως στην Ήπειρο οι παραλίες βρίσκονται μόνο στην Πρέβεζα και τη Θεσπρωτία. Στην Πρέβεζα ειδικά με τα ατέλειωτα χιλιόμετρα ακτογραμμής.

Έχει λοιπόν κι η Άρτα την Κορωνησία! Στολίδι του Αμβρακικού μα παραμελημένο. Με παραλία, με λιμάνι, με μνημεία, με υποδομές εστίασης και διαμονής. Μερικά χιλιόμετρα ασφάλτου πάνω σε βραχάκια μέσα στη ρηχή θάλασσα του Αμβρακικού θαρρείς πως είναι το μόνο που την ενώνει με την Άρτα και την ενδοχώρα της. Ίσως αν ανήκε ακόμα στην Πρέβεζα όπως μερικές δεκαετίες πριν να είχε άλλη τύχη. 

Κατά καιρούς έγιναν και γίνονται από τις τοπικές αρχές προσπάθειες ανάδειξης του στεριανού νησιού αλλά μετά από λίγο, χωρίς σαφή αιτία, όλα αφήνονται και πάλι στην τύχη τους. Η όποια παρέμβαση αποκτά πρόσκαιρο χαρακτήρα. Από την ανάδειξη των μνημείων ως τη διοργάνωση αθλητικών, θαλασσίων εκδηλώσεων.

Το Κέντρο Έρευνας στη Σαλαώρα αφού δαπανήθηκαν τόσα χρήματα τις καλές εποχές, επιστρέφει στη φθορά της αχρησίας. Το δέρνει ο άνεμος της θάλασσας, το πνίγουν τ΄αγριόχορτα, το ροκανίζει το σαράκι σε πόρτες και παράθυρα.

Η «Κούλια» αναστηλώθηκε, αναδείχθηκε, έγινε βιβλιοθήκη, μα μένει κλειστή. Πρέπει να βρεις τον πρόεδρο της Κοινότητας να πάρεις το κλειδί να την επισκεφθείς.

Το λιμάνι ή καταφύγιο πέρασε από χίλια μύρια κύματα, τόσα που δεν έχει ο Αμβρακικός ο ίδιος για να γίνει λειτουργικό όπως επιβάλλει η ρηχή θάλασσα του κόλπου. Άλλα είναι τα ρεύματα στην περιοχή, αλλιώς σχεδίαζαν οι μηχανικοί.

Μόνη λαμπρή εξαίρεση η αναστήλωση και ανάδειξη του αρχαιότερου βυζαντινού ναού της Ηπείρου, της Παναγίας της Κορωνησίας.Η αρχαιολογία έκανε σπουδαία δουλειά εκεί. 

Έλαμψαν τα χρώματα των τοιχογραφιών που έμεναν θαμμένα στην αιθάλη πεντακόσια χρόνια,εντυπωσιάζει το βαθύ πράσινο του ξυλόγλυπτου τέμπλου με πινελιές σε πιο ανοιχτούς τόνους του ίδιου χρωματικού συνδυασμού, η μοναδική χτιστή Αγία Τράπεζα στον τοίχο του Ιερού και η υπαίθρια ωσάν αποκομμένο κιονόκρανο. Μαγνητίζουν το βλέμμα κίονες αρχαιοελληνικής τεχνοτροπίας φερμένοι απ΄την Νικόπολη για να στηρίξουν το θόλο.

Και παραδίπλα το πηγάδι που λάξεψε ο Άγιος Ονούφριος και το παρεκκλήσι του. Γιατί έχει και δικό της Άγιο η Κορωνησία που ατενίζει την ανατολή στις λιμνοθάλασσες και το ηλιοβασίλεμα ως πέρα απ΄την αντικρινή Πρέβεζα.

Σκόρπια στολίδια σαν την Κορωνησία έχει πολλάο Αμβρακικός και θα μπορούσαν άνετα να συνδεθούν σαν αλυσίδα. Για παράδειγμα η Κορωνησία μπορεί να συνθεθεί με το Νεοχώρι απ΄την πίσω πλευρά της και την Κόπραινα στη συνέχεια, άλλο παλιό μαργαριτάρι με γραφικά αναπαλαιωμένα κτήρια και ιστορία. Η Παναγία της Ροδιάς φυλάει κι αυτή ένα ακρωτήρι μέσα στις λιμνοθάλασσες και παραπέρα η σπηλιά του Αγίου Βλασίου.

Μέχρι σήμερα πάντως παραμένουν ανεκμετάλλευτοι θησαυροί. Δεν είχαν την προβολή που τους ταιριάζει όπως βέβαια κι άλλα σημεία της περιφερειακής ενότητας. Καλοσχεδιασμένες, στοχευμένες και μακρόπνοες προσπάθειες τουριστικής ανάδειξης δεν έγιναν ποτέ ούτε για τα βυζαντινά μνημεία, ούτε για τα τζουμέρκα και τα ραδοβύζια χωριστά, ούτε για τις λιμνοθάλασσες.

epiruspost.gr