Σπανάκι: Το αντιοξειδωτικό


Είναι ένα από τα πλουσιότερα σε θρεπτικά συστατικά πράσινα φυλλώδη λαχανικά και ενδείκνυται για πολλές και διαφορετικές εφαρμογές στο καθημερινό μας τραπέζι.

Το σπανάκι Spinacia oleracea έχει σχεδόν αντικαταστήσει -δυστυχώς- τα χόρτα στις χορτόπιτες, που στο κλεινόν άστυ μετονομάστηκαν σε σπανακόπιτες.



Το ρόλο του σπανακιού στη σύνθεση των λάχανων (όπως λέγονται τα χόρτα σε πολλές μεριές της Ελλάδας) έπαιζαν οι λαχανίδες, τα λάπαθα, τα σέσκουλα ή παζιά. Οσο για την προέλευσή του, οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι είναι η Περσία και θεωρούν ότι η λέξη σπανάκι προέρχεται μεν από το ελληνικό μεσαιωνικό «σπινάκιον», αλλά στην πραγματικότητα από την περσική λέξη «ισπανάγ». Πάντως, από την Περσία έφυγε γύρω στον 12ο αιώνα, για να καλλιεργηθεί στη Δυτική Ευρώπη.

Τα περί σιδήρου του σπανακιού και Ποπάι, ξεχάστε τα. Το σπανάκι περιέχει πολύ λιγότερο σίδηρο απ’ ό,τι λέει η φήμη του και οφείλεται, όπως αναφέρει ο θρύλος, σε λάθος Αμερικανίδος δακτυλογράφου. Περιέχεται μεν σίδηρος, λιγότερος πάντως απ’ αυτόν στα δημητριακά ή τα όσπρια, ο οποίος μάλιστα για να απορροφηθεί πρέπει να συνοδεύεται από βιταμίνη C, ήγουν έναν γερό χυμό λεμονιού.

Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι μια σαλάτα με φρέσκα τρυφερά φύλλα σπανακιού κι ένα αρωματικό λαδολέμονο είναι καλύτερη από μια σπανακόπιτα. Είναι ένα λαχανικό πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες, φολικό οξύ, μαγνήσιο, φυτικές ίνες και αντιοξειδωτικά. Προστατεύει τον οργανισμό από ασθένειες όπως οστεοπόρωση, καρδιαγγειακές παθήσεις, αρθρίτιδα κ.ά.

Σπανάκι υπάρχει ανοιξιάτικο, θερινό και φθινοπωρινό. Το ψυχρό κλίμα ευνοεί την ανάπτυξή του. Οπότε, με το που θα ανέβουν οι θερμοκρασίες, χρειάζεται αρκετό πότισμα. Θα κάνω, λοιπόν, μια οικολογική πρόταση σεβασμού στους υδάτινους πόρους.

Υπάρχει ένα φυτό που προέρχεται από τη Ν. Ζηλανδία, απ’ τα αγαπημένα των Μαορί, η λεγόμενη τετραγώνη Tetragonia tetragonioides, και απαιτεί πολύ λιγότερο νερό. Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες με πιο γνωστές στην Ελλάδα το κοινό, το κοντό και το πλατύφυλλο Αργους.

Στη μαγειρική

Το σπανάκι σε πουρέ, σε πιλάφι, σε ριζότο, ως υποδομή σε μείγμα χόρτων ή σε σαλάτες έχει το γευστικό του ενδιαφέρον. Ταιριάζει με γιαούρτι, τομάτα, κρασί, φυσικά λάδι, αλλά προσοχή: το μαγειρεμένο σπανάκι τη δεύτερη μέρα γίνεται τοξικό, γι’ αυτό καλό είναι να καταναλώνεται αυθημερόν.

 kathimerini.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ζαμπέλα, το μαργαριτάρι των Τζουμέρκων!

Στυγνός εκληματίας ο χθεσινός ληστής στην Άρτα, σύμφωνα με τον Αστυνομικό Διευθυντή κ. Γιώργο Ντοκομέ