Άρτα: Σάββατο η προβολή της ταινίας "Καμπαρέ"

- « Έβδομη Τέχνη διά της μουσικής οδού » 

Κινηματογράφος και μουσική πάντα λειτουργούσαν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Η πολυδιάστατη και κυκλοθυμική τους σχέση μας έχει προσφέρει αναρίθμητες στιγμές «όασης» τόσο για την όραση, όσο και για την ακοή μας, δίνοντας ακόμη μεγαλύτερο νόημα στην αναγκαιότητα της ύπαρξης των σκοτεινών αιθουσών.




Ο τρόποι που μπορούν να συνδυαστούν, ποικίλουν, μιας και μόνιμα προσπαθεί η μία τέχνη να αναδείξει την άλλη και αντίστροφα. Σκεφτείτε τις ταινίες του Χίτσκοκ χωρίς μουσική, ή φανταστείτε τον Τζον Τραβόλτα να χορεύει Bee Gees, αντί για Chuck Berry, στην πιο διάσημη σκηνή του “Pulp Fiction”.

Στην πρώτη περίπτωση η ατμόσφαιρα αποδυναμώνεται, στη δεύτερη ο Tony Manero από το “Saturday Night Fever” ετοιμάζεται να μας πνίξει με τη χρυσή αλυσίδα του! Τα παραδείγματα πολλά, το point κατανοητό αλλά εμείς, ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Μιούζικαλ. Μπορεί να γεννήθηκε στο θεατρικό πάλκο αλλά δεν άργησε να μεταφερθεί και στο κινηματογραφικό πανί.

Η ιστορία του μεγάλη, τα σημαντικά κεφάλαιά του, πολλά. Ένα από αυτά, αδιαμφισβήτητα είναι και το «Καμπαρέ» του Bob Fosse (1972). Η χρονομηχανή μας προσγειώνει στο Βερολίνο, στις αρχές της δεκαετίας του ’30, και μας τοποθετεί σε μια γωνιά ενός «σκοτεινού» καμπαρέ όπου δεν υπάρχουν ταμπού. Επίκεντρό του η Αμερικανίδα, Σάλι Μπόουλς (Λάιζα Μινέλι), η οποία προσπαθεί να κυνηγήσει το όνειρό της το οποίο δεν είναι άλλο από το να γίνει μία σταρ του θεάτρου.

Στο δρόμο της βρίσκεται ο Βρετανός σπουδαστής, Μπράιαν Ρόμπερτς (Μάικλ Γιορκ), και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα αναπτύσσουν μία ιδιόρρυθμη σχέση χωρίς σαφή σεξουαλική ταυτότητα. Το κερασάκι στην τούρτα μπαίνει με τον ερχομό του κυνηγού ταλέντων, Max Reinhardt, ο οποίος φαντάζει ως σωτήρας στα μάτια των δύο πρωταγωνιστών, που αδημονούν να εκπληρώσουν τα όνειρά τους σε ένα επερχόμενο, ναζιστικό φόντο.

Μιλήσαμε νωρίτερα για την ατμόσφαιρα που δημιουργείται μεταξύ εικόνας και τραγουδιού. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, η ταινία σε κάνει να νιώθεις θαμώνας του καμπαρέ, βασιζόμενη στα δύο αυτά ισχυρά της όπλα.

Αν και τα εξωτερικά γυρίσματα είναι αρκετά, η ουσία κρύβεται στα μπαρουτοκαπνισμένα τετραγωνικά του και στο πάλκο όπου παρελαύνουν κάθε λογής χαρακτήρες. Εξάλλου, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αρχή και τέλος διαδραματίζονται εκεί μέσα.

Επίκεντρο, φυσικά, η Λάιζα Μινέλι και ο εκκεντρικός χαρακτήρας που υποδύεται. Γεννημένη performer, παρουσιάζεται έτοιμη να εκπληρώσει το στόχο της πάση θυσία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι «άτρωτη».

Σε ένα μόνιμα κυκλοθυμικό κρεσέντο αποπνέει όση ζωντάνια της χρειαζόταν για να κερδίσει το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου και να συνδυάσει το όνομά της με αυτό της ταινίας, για πάντα. Βέβαια, η ταινία δεν αρχίζει και τελειώνει στην παρουσία της και τα υπόλοιπα 7 βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου το αποδεικνύουν.

Μέσα σε όλα αυτά ξεχωρίζουν αυτά των Joel Grey (Β’ Αντρικού) για την εκπληκτική ερμηνεία του ως ο κύριος παρουσιαστής του καμπαρέ, αλλά και του σκηνοθέτη, Bob Fosse, ο οποίος κατορθώνει να δημιουργήσει μία μοναδική ατμόσφαιρα, η αισθητική της οποίας άφησε το στίγμα της σε πολλές περιπτώσεις (βλ. “The Rocky Horror Picture Show” του 1975).

Δυνατές εικόνες, εκφραστικές ερμηνείες σε δύο ταμπλό, «προχώ» αντίληψη των πραγμάτων και έμμεσα πολιτικά μηνύματα συνθέτουν ένα αλλοπρόσαλλο πάζλ που, εν τέλει, βγάζει νόημα.

Το ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΑΣ θα «μεταμορφωθεί» και πάλι αυτό το Σάββατο 2 Απριλίου και εμείς σας περιμένουμε με μουσικοχορευτική διάθεση να ζήσουμε μία ξέφρενη νύχτα στα τραπεζάκια του καμπαρέ.

 Βασίλης Γκορόγιας (μέλος της ΚΛΑΡΤ)

Σάββατο 2 Απριλίου 2016 CABARET ( ΚΑΜΠΑΡΕ, 1972) Σκηνοθέτης: Bob Fosse Ηθοποιοί: Liza Minnelli, Michael York, Helmut Griem, Joel Grey , Marisa Berenson

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 120’ ΩΡΑ: 23:45

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ