Θα ξανασταυρώσουμε τον Χριστό;

-  Ήρθε στην πόρτα σου και ζητάει βοήθεια

Πριν διαβάσεις ρίξε μια καλύτερη ματιά στην πρώτη φωτογραφία.

Βλέπεις ένα παιδί, βλέπεις δυο σκηνές; Ξέρεις που είναι, τι είναι και γιατί; 

 

 

Σου φαίνεται ξένη η εικόνα;
Είναι ελληνική;
Είναι μήπως ελληνική γιατί είναι στον Πειραιά;
Αυτό το παιδάκι δηλαδή είναι ένα ξένο παιδί;
Ένα παιδί που δεν μας νοιάζει για την τύχη του;
Δεν μοιάζει ελληνόπουλο;
Σε νοιάζει αν είναι ελληνόπουλο;
Παιδάκι είναι!
Δεν σε νοιάζει που κοιμήθηκε;
Αν κοιμήθηκε, τι είδε εκεί που ήταν και σε όλη τη διαδρομή;
Δεν σε νοιάζει τι σκέφτεται κοιτώντας γύρω του τους άλλους;
Που θα πάει;
Σου είναι δύσκολο να πας ως τον Πειραιά; Μήπως μένεις κοντά στην πλατεία Βικτωρίας; Στο Ελληνικό; Στο Σχιστό ή στον Ελαιώνα;

Δεν μπορεί κάτι θα σκεφτείς. Ένα ρούχο, ακόμη και ένα παιχνίδι. Παιδί είναι το παιχνίδι μπορεί να μην το ζεστάνει όμως έστω και για λίγο θα το ταξιδέψει, η φαντασία του, αυτή που το σώζει, θα ζεστάνει έστω και για λίγο την ψυχούλα του...

Για θυμήσου, το έγραφε ο Καζαντζάκης. Ήρθαν λέει πρόσφυγες από ένα μακρινό χωριό, το είχαν κάψει οι Τούρκοι. Ρωμιοί ήταν αλλά οι κάτοικοι τους έδιωξαν. Ο παπάς του χωριού έλεγε ότι έχουν χολέρα...
 

Κάποια πράγματα δεν είναι όμως ένα μυθιστόρημα. Ξανακοίτα τη φωτογραφία. Είναι εκεί, το πρωί ήταν εκεί. 

 
Το χωριό της το λεηλάτησαν, όχι οι Τούρκοι, άλλοι.
Ήρθε στην πόρτα σου και ζητάει βοήθεια. Θα πιστέψεις ότι έχει χολέρα;
Θα τον ξανασταυρώσεις και συ τον Χριστό;
Δεν ξέρω καν το όνομά της, αλλά Χριστό τη λένε και αυτή. Αν δεν πιστεύεις στο Χριστό δώσε της εσύ ένα όνομα, όποιο θες, αλλά είναι καλύτερα να πας να μάθεις το όνομά της.
Αν δεν την βρεις, κάποιος άλλος θα είναι εκεί και θα σε περιμένει... Αν ακόμα αντέχεις να διαβάζεις, δες τώρα και τις φωτογραφίες του Θανάση Καλλιαρα απ' τα Τρίκαλα (Eurokinissi).

Ο μικρούλης που τρώει το αραιωμένο γιαούρτι δεν θα σου πει όχι αν του πας ένα ποτήρι γάλα.

Αυτά τα τρία αδελφάκια θα μπορούσαν να είναι τα δικά σου παιδιά...

Αυτό το βλέμμα σου θυμίζει κάτι;

Αν δεν θυμάσαι είναι το βλέμμα των παιδιών που ήρθαν στην παλιά Ελλάδα απ' τη Σμύρνη, το Αϊβαλί, την Προύσα, την Καισάρεια, τη Μπάφρα, τα χωριά της Ανατολικής Ρωμυλίας...

Οι μισοί Έλληνες ήμασταν κάποτε στον ίδιο δρόμο με αυτά τα παιδιά...

Παναγιώτης Θεοδώρου 

 madata.gr