ΑΝΝΥ ΠΟΔΗΜΑΤΑ: "Να ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πολιτών"

"Η βιωσιμότητα του χρέους παραμένει αμφίβολη – ακόμη και μετά το PSI– καθώς οι προβλέψεις για την ανάπτυξη είναι πολύ χειρότερες από ότι είχε προβλέψει το Πρόγραμμα Σταθερότητας", τόνισε σήμερα στη Λευκωσία η  Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Άννυ Ποδηματά στο συνέδριο του Economist για το νέο όραμα της Ευρώπης.


«Η Ευρώπη πρέπει να διαλέξει μια δημοσιονομική σταθεροποίηση, που να υπηρετεί την πραγματική σύγκλιση, αντί να δημιουργεί περαιτέρω αποκλίσεις σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, και που να είναι βιώσιμη σε μεσο-μακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα. Είμαστε ενάντια σε μια λιτότητα που αγνοεί τον οικονομικό κύκλο και τιμωρεί τα κράτη για αμαρτίες του παρελθόντος». 

Αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε, μιλώντας εκ μέρους του Προέδρου κ. Μάρτιν Σουλτς, η αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Άννυ Ποδηματά, από το βήμα του διήμερου συνεδρίου του Εconomist που πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία τη Δευτέρα 8 Οκτωβρίου, και στο οποίο υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της Ε.Ε. κλήθηκαν να θέσουν προτεραιότητες υπό το βάρος της σκληρής πραγματικότητας, που επιβάλλει η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση. 

 Περιγράφοντας τα αίτια της οικονομικής κρίσης, η κ. Ποδηματά στάθηκε στον καθοριστικό ρόλο του χρηματοπιστωτικού τομέα, ο οποίος, όπως είπε χαρακτηριστικά «ενώ ήταν ο βασικός υπαίτιος της τρέχουσας κρίσης, ακόμη δεν έχει πληρώσει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί», προσθέτοντας ότι σήμερα «κανένας οικονομικός παίκτης, κανένα οικονομικό προϊόν και καμία αγορά δεν πρέπει να λειτουργεί χωρίς ρύθμιση και εποπτεία». 

Τάχθηκε, δε, για άλλη μια φορά υπέρ της επιβολής ενός Φόρου επί των Χρηματοπιστωτικών Συναλλαγών, ο οποίος, όπως τόνισε, «δεν έχει ακόμη τεθεί σε ισχύ παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και την ευρεία δημόσια υποστήριξη για το συγκεκριμένο μέτρο». 

Παράλληλα, απέδωσε στην Ευρωπαϊκή Ένωση αδυναμία να παράσχει εγκαίρως μια ενιαία και πειστική απάντηση στο πρόβλημα της Ευρώπης, καταφεύγοντας σε ad hoc λύσεις και πολιτικές λιτότητας για τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.

 «Οι μονομερείς πολιτικές λιτότητας» όπως τόνισε η ίδια οδηγούν στην επιδείνωση και όχι στην εξάλειψη των ανισοτήτων «που υπάρχουν εντός και μεταξύ των Κρατών-Μελών της Ευρωζώνης» και απομακρύνουν την ΕΕ από το όραμα και τις θεμελιώδεις αξίες πάνω στις οποίες στηρίχθηκε το ευρωπαϊκό εγχείρημα. 

Στον αντίποδα των εφαρμοζόμενων πολιτικών λιτότητας, η κ. Ποδηματά υπογράμμισε την ανάγκη, συγκεκριμένα για την Ελλάδα, «να δοθεί έμφαση στις συστημικές πτυχές του ελληνικού προβλήματος» και στις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να υλοποιηθούν τόσο στο δημόσιο τομέα, ώστε να αντιμετωπιστούν προβλήματα στη φοροείσπραξη και στις δαπάνες, όσο και στον ιδιωτικό τομέα ώστε να αντιμετωπιστεί η ύφεση και χαμηλές επενδύσεις», για τις οποίες, ωστόσο, όπως τόνισε «απαιτείται περισσότερος χρόνος, αλλά και τα κατάλληλα εργαλεία». 

 «Όσον αφορά στην Ελλάδα, ας θυμηθούμε για λίγο την κατάσταση το 2010, όταν η παγκόσμια κοινή γνώμη, οι οικονομικοί αναλυτές και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, εστίαζαν στο τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας. 

Σήμερα, δύο χρόνια αργότερα, μόνο ελάχιστοι είναι εκείνοι που αναφέρονται στην άνευ προηγουμένου μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος της Ελλάδας κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, μια μείωση που επήλθε μέσα από μεγάλες θυσίες σε μισθούς και συντάξεις, οριζόντιες περικοπές στις λειτουργικές δημόσιες δαπάνες, και αυξήσεις στην άμεση και έμμεση φορολογία. 

Η βιωσιμότητα του χρέους παραμένει αμφίβολη – ακόμη και μετά το PSI– καθώς οι προβλέψεις για την ανάπτυξη είναι πολύ χειρότερες από ότι είχε προβλέψει το Πρόγραμμα Σταθερότητας», επεσήμανε η κ. Ποδηματά, προσθέτοντας ότι «οι προβλέψεις για την ανάπτυξη, όπως και οι προοπτικές δημοσιονομικής προσαρμογής, θα επιδεινωθούν από επιπλέον περικοπές στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα που προωθούνται ως μέσο για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας. 

Ούτε η δημοσιονομική σταθεροποίηση ούτε η ανταγωνιστικότητα θα βελτιωθούν από μονομερείς πολιτικές, που στοχεύουν στην συρρίκνωση των εισοδημάτων και σε μια πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας». 

Έμφαση έδωσε επίσης στην άμεση ανάγκη να «ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πολιτών», ενώ εξέφρασε την έντονη ανησυχία της για τα φαινόμενα ευρωσκεπτικισμού, μισαλλοδοξίας και φασισμού που παρατηρούνται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. «Ξοδέψαμε τρία χρόνια προσπαθώντας να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών και αγνοήσαμε την απώλεια της εμπιστοσύνης από τους ίδιους τους Ευρωπαίους πολίτες», ανέφερε χαρακτηριστικά. 

 Παρ’ όλα τα προβλήματα της Ευρωζώνης, η ίδια εκτίμησε ως ιδιαίτερα θετική τη δυναμική που έχει αποκτήσει τους τελευταίους μήνες το αίτημα για «περισσότερη ολοκλήρωση» και για μια «γνήσια οικονομική και νομισματική ένωση», ωστόσο τόνισε ότι «η ολοκλήρωση αυτή δεν μπορεί να βασίζεται στον ελάχιστο παρανομαστή. 

Η ολοκλήρωση μπορεί να είναι επιτυχής μόνο εάν στοχεύει στην οικονομική και κοινωνική σύγκλιση γύρω από τα επιτεύγματα της Ευρώπης και μόνο εάν το περιεχόμενό της βασίζεται σε μια ειλικρινή αναγνώριση της ανάγκης να εξαλειφθούν, μιας και δια παντός, τις αιτίες των ενδοκρατικών και διακρατικών ανισοτήτων».