Εκδηλώσεις στο Βουργαρέλι Άρτας
Έργο του ΒΑΣΊΛΗ ΣΤΑΥΡΟΥ |
Ομιλίες, προβολές ντοκιμαντέρ για τον πολιτισμό και την τέχνη και έκθεση εικαστικών έργων θα πραγματοποιηθούν στο Βουργαρέλι, την έδρα του δήμου κεντρικών Τζουμέρκων. (ΔΕΙΤΕ ΒΙΝΤΕΟ)
Στη συνέχεια, το κοινό θα μεταβεί στην Κόκκινη Εκκλησιά όπου στην αίθουσα εκθέσεων του παλαιού σχολείου θα γίνουν τα εγκαίνια εικαστικής έκθεσης με έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, σχεδίων και χαρακτικής των καλλιτεχνών: Β. Καζάκου, Α. Μπούρα, Α. Μπενάκη, Θ. Παπαγιάννη, Σ. Παπαγιάννη, Α. Πειρουνίδου, Β. Σταύρου, Σ. Σταύρου, Γ. Τσιούρη.
Στις 17 Αυγούστου, 7.30 το απόγευμα θα γίνει βραδιά ντοκιμαντέρ με θέμα «Τα συμπόσια τέχνης στην Ελλάδα». Θα προβληθούν οι ταινίες του Άγγελου Πανάγου «Περίπατος με τη Σαπφώ», «Λήμνος – ώχρα και πέτρα» και «Το βλέμμα του ζώου», η οποία προβλήθηκε στην Άρτα και τα Γιάννενα στα πλαίσια εκθέσεων του Β. Σταύρου.
Έργο του ΒΑΣΙΛΗ ΣΤΑΥΡΟΥ |
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Αυγούστου και θα είναι ανοιχτή καθημερινά 10-2π.μ. και 6-9μ.μ.. Πληροφ. 26853 6219 - 26853 6213.
Λίγα λόγια για το Βασίλη Σταύρου
Ο Βασίλης Σταύρου (ή Σταύρος) κατάγεται από το Κάτω Αθαμάνιο της Άρτας (1951).Σπούδασε στήν Αν. Σχ. Καλών Τεχνών της Αθήνας, (1969-1974),. με υποτροφία του Ι.Κ.Υ.
Η γνωριμία του στη σχολή με τους δασκάλους Λ. Κανακάκη, Ν. Νικολάου, Κ. Γραμματόπουλο και Γ.Μόραλη υπήρξε καθοριστική.
Αποφοίτησε με δυο επαίνους στη χαλκογραφία. Μετά το 1977 η μεταξοτυπία ,η φωτογραφία και οι διάφορες τεχνικές φωτο-υδρογραφίας εντάσσονται στις εικαστικές αναζητήσεις του και αποτελούν τα κύρια εκφραστικά μέσα στη ζωγραφική του.
Κείμενο από μονογραφία του Βασίλη Σταύρου
Η ηχώ της Ηπείρου μοιάζει με το πολυφωνικό κλαρίνο του Tάσου Χαλκιά και τα χρώματά της με την γήινη ζωγραφική του Βασίλη Σταύρου. Και τα δυο είναι τραγούδια ηπειρώτικα, τραγούδια που δεν σε παρακινούν να κάνεις όρεξη, αλλά να βυθιστείς όλο και πιο βαθιά στις σκέψεις και στο συναίσθημα.
Όχι, σίγουρα δεν είναι λύπη αυτό που αισθάνεσαι όταν ακούς ένα ηπειρώτικο μοιρολόι, είναι συγκίνηση. Η συγκίνηση έχει μέσα της την κίνηση και η κίνηση την αλλαγή, το καινούργιο. Οι Ηπειρώτες το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό, αφού εδώ και αιώνες υπακούουν σε φυγόκεντρες δυνάμεις που τους απωθούν από το γενέθλιο τόπο.
Γι αυτό και τα τραγούδια τους είναι θλιμμένα, κι αυτών που φεύγουν κι αυτών που μένουν. Τα χρώματα της γης και της αστραπής, του βλέμματος των μοναχικών ζώων και του πεσμένου φράχτη, της ξεχασμένης σκάλας και των δένδρων με τα κίτρινα φύλλα γύρω από το Αθαμάνιο, είναι σαν ηπειρώτικο μοιρολόι.
Όταν όμως αυτοί που φεύγουν καταφέρουν να ξορκίσουν το στοιχειό του φευγιού και να αισθανθούν δυνατότερη την κεντρομόλο δύναμη που τους έλκει προς τον γενέθλιο τόπο, τότε ένα λευκό φως κατεβαίνει από τις κορφές του Τζουμέρκου και πλημμυρίζει το χάος των τραγουδιών τους.
Όχι, δεν βάζει τάξη στις σκέψεις τους, ούτε τις στοιχίζει σε μια χαρούμενη σειρά. Είναι σαν να αφαιρεί βάρος από τη σκέψη και το συναίσθημα, την αγωνία του αγνώστου, και τα αφήνει ελεύθερα να ταξιδέψουν. Βλέπετε τώρα το ταξίδι δεν είναι φόβος, αφού δεν είναι προς άγνωστους και ξένους τόπους, αλλά προς τη γνωστή εστία...
ΔΕΙΤΕ το ΒΙΝΤΕΟ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου