Στον κόσμο μιας γκέισας

- Μια μακραίωνη παράδοση που διατηρείται ακλόνητη

Αποτελούν τμήμα της ιαπωνικής κουλτούρας για τουλάχιστον 400 χρόνια αλλά πολλοί Δυτικοί δεν γνωρίζουν πολλά γι’ αυτές. Είναι οι γκέισες, γυναίκες που πωλούν το ταλέντο τους- και όχι το κορμί τους- με σκοπό την ψυχαγωγία. (Δείτε τις φωτογραφίες)

Ο κόσμος τους είναι συχνά κλειστός στους τρίτους και οι τουρίστες έχουν την ευκαιρία να τις δουν μόνο φευγαλέα. Όμως σε έναν Ισπανό φωτορεπόρτερ δόθηκε πρόσβαση στις ζωές των γυναικών που διατηρούν κανόνες αιώνων στη σύγχρονη εποχή.

Ο Lucas Vallecillos, σύμφωνα με τη Daily Mail, τις φωτογράφισε την ώρα που ντύνονταν φορώντας τα παραδοσιακά κιμονό και φρόντιζαν το μακιγιάζ που τις χαρακτηρίζει- λευκό πρόσωπο, έντονες γραμμές στα μάτια, εντυπωσιακά κόκκινα χείλη. Στη συνέχεια τις ακολούθησε καθώς ψυχαγωγούσαν σε tea rooms τους πελάτες τους.

Οι νεαρές γυναίκες εκπαιδεύονται για χρόνια ως «Maiko» πριν γίνουν δεκτές σε ένα «Okiya», ένα σπίτι για γκέισες, όπου θα ζήσουν και θα διδαχθούν πώς να γίνουν γκέισες από μία «Okasan» («Μητέρα» στην ιαπωνική γλώσσα).

Πριν αποφοιτήσουν και πάρουν τον τίτλο της γκέισας «Geiko», οι Maiko μελετούν μουσική, χορό και την τέχνη της συζήτησης. Μαθαίνουν να παίζουν μουσικά όργανα, να είναι ιδανικές οικοδέσποινες και να κινούνται μπάντα με χάρη και αξιοπρέπεια.

Η εκπαίδευση και η ζωή μιας γκέισας δεν είναι απλή και θεωρείται μεγάλη τιμή και επίτευγμα να γίνει μια γυναίκα Geiko.

Στην αρχή της εκπαίδευσής τους, τα κορίτσια είναι υποχρεωμένα να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού μέρα και νύχτα στο Okiya. Μοιράζονται τα δωμάτιά τους με άλλες εκπαιδευόμενες τις οποίες βοηθούν να ντυθούν και να ετοιμαστούν. Πρέπει να δείχνουν απόλυτο σεβασμό στις μεγαλύτερες, γονατίζοντας στο πάτωμα για να τις καλωσορίσουν.

Υπάρχουν κοπέλες που τα καταφέρνουν και άλλες που εγκαταλείπουν την εκπαίδευση πριν ολοκληρωθεί. Ορισμένες έφυγαν επειδή δεν τους επέτρεπαν να χρησιμοποιούν κάποιες εφαρμογές στα κινητά τους, επειδή δυσκολεύονταν να επικοινωνήσουν με τις ανώτερές τους ή, το κυριότερο, επειδή δεν άντεχαν να ζουν μακριά από τις οικογένειές τους.

Είναι τόσο ανεπηρέαστη από τα χρόνια η παράδοσή τους που οι φωτογραφίες του Vallecillos θα ήταν ακριβώς ίδιες ακόμα κι αν είχαν τραβηχτεί εδώ και δεκαετίες…

Δείτε τις φωτογραφίες