Τώρα που τα σπίτια μας είναι δύσκολο να έλθουν πάλι κοντά...

Ένα βιβλίο εκδόθηκε πριν από μερικούς μήνες, με πολύ αγάπη, αλλά και πάρα πολύ μεράκι από τον Χρυσόστομο Μποκογιάννη. 

Το βιβλίο αναφέρεται στην ιστορία των χωριών Τετρακώμου και Καψάλων της Άρτας. Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι καθηγητής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και σίγουρα αν κρίνουμε από την όλη δομή αλλά και την θεματολογία του βιβλίου, πρέπει αυτή η έκδοση να τον απασχολούσε πάρα πολλά χρόνια.


Ο αναγνώστης, κι ας μην έχει καταγωγή από τα συγκεκριμένα χωριά, είναι σίγουρο ότι θα ταξιδεύσει μέσα από τις 250 σελίδες του και επίσης εκεί θα βρει καθημερινές εικόνες από την ζωή των κατοίκων σε μια περιοχή που τουλάχιστον εκείνη την εποχή έδειχνε κατά κάποιο τρόπο αφιλόξενη. Όπως άλλωστε όλα τα ορεινά χωριά της πατρίδας μας και ειδικότερα αυτά των Τζουμέρκων.

Η αφήγηση αυτού του βιβλίου ξεκινάει ουσιαστικά γύρω στα 1700, όταν η Μύαρη είναι ένα μικρό χωριό, με 13 μόνο οικογένειες, το οποίο εκείνη την εποχή πρέπει να ήταν συγκεντρωμένο στην πλαγιά του Αϊ Νικόλα και πλήρωνε τους Βενετούς για την προστασία του μόνο 3 ρεάλια, ενώ οι Αρτινοί ως παράδειγμα για τον ίδιο λόγο πλήρωναν 1.500 ρεάλια…

Από εκείνη την εποχή οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη και σίγουρα καλύπτουν όλο το φάσμα της τουρκοκρατίας, των επαναστάσεων στα Τζουμέρκα, την κοινωνική δομή… μέχρι που το χωριό μεγάλωσε και άρχισε και αυτό να συνεισφέρει, όσο μπορούσε στο να δυναμώσει το νεοελληνικό κράτος και να πετύχει την ανεξαρτησία του.

Έτσι φθάνει στη σημερινή εποχή, με πάρα πολλά στοιχεία και φωτογραφίες και καλεί τους συγχωριανούς και φίλους για… «Μια οποιαδήποτε διαδρομή μέσα στα χωριά μας, έναν περίπατο κάτω από τα έλατα και καστανιές, ένα διάλειμμα σε μια ραχούλα, ρεματιά ή τον Αχελώο, θα είναι μοναδική εμπειρία…»

Θεωρούμε σκόπιμο στο σημείο αυτό να δώσουμε τον λόγο στον συγγραφέα και να αναδημοσιεύσουμε τον πρόλογο του βιβλίου γιατί πιστεύουμε ότι έχει την δική του δύναμη να εκφράσει εκείνα τα συναισθήματα που ο ίδιος βίωσε γράφοντας το βιβλίο και προσπαθεί να τα μεταδώσει στους αναγνώστες. Γράφει λοιπόν:

«Στο χωριό μας κατοικούσαμε σκορπισμένοι σε μια μεγάλη περιοχή. Ξεκινούσε από Τυμπά Διχομοιρίου και έφτανε ως Μεσούντα, Αχελώο και Σκαρπάρι Θεοδωριάνων. Πολλοί και τότε δεν είχαμε γνωριμία.

Σήμερα, απόδημοι σε όλη την Ελλάδα και τον κόσμο, πολλοί περισσότεροι δε γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Για το λόγο αυτό προσπάθησα μέσα στις σελίδες του βιβλίου να ξανασμίξουμε. Να θυμηθούμε την ιστορία του χωριού μας, τους ήρωές του. Να το γνωρίσουμε όπως είναι σήμερα.

Επιδίωξη μου ήταν να προβάλω τα σημαντικότερα ιστορικά στοιχεία και πρόσωπα, να αναδειχθούν αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους στους απελευθερωτικούς και αμυντικούς αγώνες της πατρίδας μας, και ήδη ξεχάστηκαν από τη μνήμη πολλών.

Τα προϋπάρχοντα βιβλία βοήθησαν αρκετά. Πολύ περισσότερο οι ηλικιωμένοι του χωριού μας. Με τη συνδρομή τους φέραμε στο φως πρόσωπα και γεγονότα που στο ξεκίνημα ήταν αδύνατο να φανταστώ.

Χωρίς υπερβολή, το γράψαμε όλοι μαζί. Ελπίζοντας να φτάσει στα χέρια όλων των Μηγεριτών, (Τετρακωμιτών και Καψαλιωτών), θέλω να αποτελέσει αφορμή να ξαναζωντανέψει η αγάπη για την όμορφη γενέτειρά μας. Παρουσιάζοντας εικόνες και στοιχεία απ’ τις ομορφιές της, θ’ αποκτήσει νέους φίλους και επισκέπτες.

Το γενεαλογικό μέρος περιέχει κι αυτό ιστορικά στοιχεία και ενδεικτικά κάποια πρόσωπα, χωρίς να σημαίνει ότι είναι τα σημαντικότερα κάθε οικογένειας. Λάθη και παραλείψεις θα υπάρχουν, ιδιαίτερα στις παλιότερες γενιές. Ο μεγάλος αριθμός οικογενειών και το χρονολογικό εύρος, από 1800 πολλές φορές, μέχρι 1950-60 περίπου, δυσκολεύουν την έρευνα.

Τα δημοτολόγια του χωριού μας καταστράφηκαν τελευταία το 1943. Ξανασυντάχθηκαν το 1953, γράφοντας όσους ζούσαν τότε και τους μετέπειτα. Μητρώα Αρρένων που διασώθηκαν έχουν πολλές ελλείψεις και λάθη. Βοήθησαν τουλάχιστον στους άνδρες να έχουμε πολλά παλιά ονόματα.

Η πρώτη σελίδα ξεκινά με γεννηθέντες το 1844. Με το πατρώνυμο που υπάρχει πηγαίνουμε και μια γενιά πριν. Το συμβόλαιο αγοράς του χωριού το 1884, δίνει αρκετά παλιά ονόματα.
Μεγαλύτερη προσοχή έδωσα στην έρευνα της καταγωγής των οικογενειών 8 του χωριού μας, που είναι σχεδόν στο σύνολό τους ξενόφερτες και στη συμμετοχή τους σε παλιότερους αγώνες.

Ανασύροντας από την υπάρχουσα βιβλιογραφία, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους σε Άρτα και Αθήνα, την Εθνική Βιβλιοθήκη, την Υπηρεσία Στρατιωτικών Αρχείων και τη μνήμη των ηλικιωμένων πολλά στοιχεία, νομίζω πως το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό.

Όποιος θέλει από κάθε οικογένεια μπορεί τώρα να διορθώσει και επεκτείνει το γενεαλογικό του δένδρο και στις σημερινές γενιές. Απέφυγα την αναφορά στην ιστορία της ευρύτερης περιοχής Άρτας και συλλογή λαογραφικών στοιχείων. Ήθελα το βιβλίο να είναι κατά το δυνατόν μικρότερο και εύχρηστο. Τα στοιχεία αυτά υπάρχουν ήδη σε πολλά βιβλία και εργασίες, γιατί είναι παρόμοια σε όλη την περιοχή.

Προτίμησα το «Μήγερη και Μηγερίτες», γιατί το περιεχόμενο αναφέρεται κυρίως στην εποχή που ήταν ένα χωριό Τετράκωμο και Κάψαλα. Οι οικογένειες επίσης είναι οι περισσότερες ίδιες και στα δύο χωριά.

Αφιερώνεται το βιβλίο, στους απανταχού Τετρακωμίτες και Καψαλιώτες και τους φίλους των χωριών μας. Ευχή μου, τώρα που τα σπίτια μας είναι δύσκολο να έλθουν πάλι κοντά, να έλθουν τουλάχιστον οι καρδιές μας».

Βιβλία μπορεί κάποιος να βρεί στο χωριό, στην Άρτα στο κατάστημα της συζύγου του συγγραφέα (Πιαδικά ΕΦΗ, Σκουφά 94) και στην Αθήνα στο λογιστικό γραφείο του Νικολάου Μπουζάνη (Σαλαμίνος 82 Κεραμεικός). 

 Τηλέφωνο επικοινωνίας με Συγγραφέα: 6974889480

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ν.Κ (Αναδημοσίευση από την σημερινή "ΓΝΩΜΗ")