ΑΡΓΙΘΕΑ: Αφιέρωμα... στο δρόμο Άρτας-Καρδίτσας

Με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση η οποία έχει σχέση με την "σήραγγα Τυμπάνου" στην περιοχή της Αργιθέας Καρδίτσας, η οποία θα ενώσει την Άρτα με την Καρδίτσα, σκεφθήκαμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα.

Βρήκαμε κείμενα και φωτο για την Αργιθέα και τα αναρτήσαμε, ώστε να γνωρίσουμε, έναν τόπο ο οποίος είναι, τόσο κοντά μας, μα και τόσο άγνωστος... (κάντε κλικ στις φώτο για μεγένθυση)

Για όσους θέλουν να χαρούν με τον καλύτερο τρόπο την ομορφιά της φύσης, να απολαύσουν τα δάση και τα ποτάμια του ορεινού όγκου του νομού, η Αργιθέα Αγράφων τους περιμένει.

Εδώ οι πλέον τολμηροί δε θα διστάσουν να περιπλανηθούν και να εξερευνήσουν τις ομορφιές της περιοχής, να αφιερωθούν ολοκληρωτικά στην ορειβασία και τα φυσιολατρικά τους πάθη.

Γεωγραφικά, Αργιθέα ονομάζεται η περιοχή που αρχίζει μετά την κορυφογραμμή Ζυγουρολίβαδο, (κορυφή του όρους Βουτσικάκι), Καράβα, Αη-Λιάς, (Τύμπανος), εκτείνεται μέχρι τα όρια του νομού με Άρτα και Ευρυτανία και περιλαμβάνει τα χωριά των Δήμων Αργθέας, (Αργιθέα - Ελληνικό - Θερινό - Καληκώμη -Καρυά - Μεσοβούνι - Πετρωτό), Αχελώου, (Αργυρό - Καταφύλλι - Μάραθος) και Κοινότητας Ανατολικής Αργιθέας, (Βλάσιο - Δροσάτο - Κουμπουριανά - Λεοντίτο - Πετροχώρι - Στεφανιάδα - Φουντωτό).

Ολόκληρη η Αργιθέα σκεπάζεται από πανύψηλα έλατα, οξιές, καστανιές, κέδρους, βελανιδιές και πουρνάρια και παντού φυτρώνουν αγριοτριανταφυλλιές, αγράμπελη, μελισσόχορτο, βότανα και αγριολούλουδα που προσφέρουν τις μυρωδιές τους.

Πλούσια και η πανίδα της περιοχής, άφθονα και δροσερά τα νερά που ρέουν στα αργιθεάτικα βουνά.

Τα αξιόλογα μνημεία και τα καλλιτεχνήματα της περιοχής συναγωνίζονται τα επιτεύγματα της φύσης.

Εδώ φύση και άνθρωποι πορεύτηκαν αρμονικά και με άψογο τρόπο έντονες οι ιστορικές μνήμες (ήδη κατά την αρχαιότητα κατοίκησαν την Αργιθέα οι Αθαμάνες, ελληνικό φύλο, απόγονοι του Αθάμα βασιλιά της Βοιωτίας).

Ξακουστή είναι η φιλοξενία των ντόπιων και η αγάπη με την οποία φροντίζουν τον επισκέπτη.

Για την ανακάλυψη της Αργιθέας δύο είναι οι διαδρομές που μπορείτε να ακολουθήσετε. Κοινή η αφετηρία, κοινός και ο προορισμός, διαφορετικές όμως οι πορείες.

Ειδυλλιακό το τοπίο, υποβλητικό πάντα το κάλλος θα σας συνεπάρει. Από το Μουζάκι προχωρείτε δυτικά προς Αργιθέα, Πετρωτό, Συκιά με προορισμό το Mάραθo. Στο Μάραθο οδηγεί και η ανατολική διαδρομή, αφού περάσετε από Βλάσι, Πετρίλο, Στεφανιάδα.

Η αλησμόνητη όμως εμπειρία κάθε άλλο παρά τερματίζει στο Μάραθο καθώς τολμώντας ακόμα περισσότερο φθάνετε στα Βραγγιανά και το Καταφύλλι, σε απόσταση μεγαλύτερη των 100km από την Καρδίτσα. Αξίζει τον κόπο και την τολμηρή προσπάθεια να διανύσετε μέχρι το τέλος και λεπτομερώς την κάθε διαδρομή χωριστά.

Η πρώτη διαδρομή και η γνωριμία της δυτικής Αργιθέας αρχίζει με πρώτο σταθμό την Δρακότρυπα, η οποία είναι βυθισμένη στο πράσινο και στα άφθονα νερά της περιοχής. Εδώ σε υψόμετρο 800μ. βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα μνημεία των Αγράφων, η I. M. Αγίας Τριάδας.

Στη Δρακότρυπα γεννήθηκε ο όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω. Εδώ είχε αναπτυχθεί βιοτεχνία σπαθιών στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Από τις σημαντικότερες κοινότητες της περιοχής, η Οξιά (υψ. 900μ. με την παλαιότερη διοικητική διαίρεση ανήκε στο Δήμο Γόμφων) προσφέρει στον επισκέπτη μοναδικές ευκαιρίες να γνωρίσει τις ιδιαιτερότητες του αργιθεάτικου τοπίου, να νιώσει έντονες συγκινήσεις με την τραχύτητα και την επιβλητικότητα των κορυφών που τη περιβάλλουν.

Δέος προκαλούν θέσεις όπως η Σκαφίδα, το Κόκκινο Στεφάνι και το Σήμαντρο με τα γυμνά κοφτερά βράχια που ορθώνονται στον ουρανό. Τα δάση της οξιάς είναι ιδανικά για περιπάτους και οι κορυφές της Καράβας (2184μ.), Μάλιας (1970μ.) αποτελούν μοναδική ευκαιρία για τους λάτρες της ορειβασίας.

Η Αργιθέα (παλαιότερη ονομασία Κνίσοβο) βρίσκεται σε απόσταση εξήντα χιλιομέτρων από την Καρδίτσα.

Χτισμένη σε κοίλωμα και μέσα σε έλατα με τα πετρόχτιστα σπίτια της, διατηρώντας έως σήμερα το παραδοσιακό χρώμα, υπήρξε η πρωτεύουσα του Αθαμανίας.

Κοντά στην Αργιθέα, στα δυτικά, το πέρασμα του χρόνου έφερε στο φως αρχαίο νεκροταφείο (του 4ου αιώνα π.χ.), με τάφους κιβωτιόσχημους, αγγεία και κοσμήματα. Ικανοποιητική η βατότητα του δρόμου που οδηγεί προς τα βορειοδυτικά της Αργιθέας στο παραδοσιακό χωριό Θερινό με θαυμάσια θέα προς τα γύρω βουνά. Το Μεσοβούνι απλώνεται στις πλευρές του βουνού Καράβα (ψηλότερη κορφή 2184μ.).

H παράδοση θέλει την ονομασία Καράβα να χάνεται σε εποχές μακρινές, όταν η θεσσαλική πεδιάδα ήταν ακόμα θάλασσα και εκεί έδεναν τα καράβια. Παρά το χωματόδρομο δεν υπάρχουν σημαντικά προβλήματα βατότητας στο δρόμο προς Ανθηρό, που βρίσκεται σε υψόμετρο 800μ. και είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της Αργιθέας.

Σπουδαία τα μοναστήρια του χωριού (Κοιμήσεως Θεοτόκου, Γεννήσεως Θεοτόκου) με τοιχογραφίες του 17ου και 18ου αιώνα και ξακουστή η γέφυρά του, η γέφυρα Κοράκου, απομεινάρι μιας περίφημης γέφυρας που ένωνε τη Θεσσαλία και την Ήπειρο.

Το γεφύρι κτίστηκε στις αρχές του 16ου αιώνα από τον Άγιο Βησσαρίων. Πλούσια και η προφορική παράδοση που συνδέεται με το όνομα της γέφυρας.

Στο Ανθηρό υπάρχει όμως ακόμα ένα πετρόχτιστο γεφύρι του 4ου αιώνα. Υπάρχει επίσης και πεστροφογεννητικός σταθμός. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το Μουσείο Ανθηρού όπου βρίσκονται εξαιρετικά εκκλησιαστικά κειμήλια.

Από το Ανθηρό μπορείτε να μετακινηθείτε άλλοτε με περισσότερη και άλλοτε με λιγότερη άνεση και ευκολία και να γνωρίσετε όλη την περιοχή, η οποία παρουσιάζει και αρχαιολογικό ενδιαφέρον.

Στο Πετρωτό, όπου άφησε τη τελευταία πνοή του ο Άρης Βελουχιώτης, αξίζει να δείτε την καμάρα και το φημισμένο γεφύρι του.

Από το Πετρωτό, διασχίζοντας πέντε γαλαρίες, προχωρήστε προς Συκιά όπου εκτελούνται τα έργα εκτροπής του Αχελώου.

Από την περιοχή Συκιάς και ακολουθώντας το ρεύμα του Αχελώου οι πλέον τολμηροί θα βρουν την ευκαιρία μιας αξέχαστης εμπειρίας, καθώς τα νερά του ποταμού είναι κατάλληλα για καγιάκ.

Συνεχίστε νότια κατά μήκος του Αχελώου μέχρι το Mάραθο.Από το Μάραθο μπορείτε να επιστρέψετε στο Μουζάκι διαμέσου της Ανατολικής Αργιθέας, αλλά θα ήταν προτιμότερο και γοητευτικότερο να συνεχίσετε κατεβαίνοντας ακόμα νοτιότερα προς Βραγκιανά και Καταφύλλι.

Κατά τη δεύτερη διαδρομή, από το Μουζάκι προς την ανατολική Αργιθέα η εμπειρία κάθε άλλο παρά μικρότερης έντασης είναι.

Το Βλάσι, ξεχωριστό γραφικό χωριό, βρίσκεται αμέσως μετά τον αυχένα της Οξιάς και αξιόλογη παρουσιάζεται εδώ η I. Μονή Γεννήσεως της Θεοτόκου.

Στο Πετρίλο, κτισμένο σ' ελατόδασος και με άφθονα νερά, οδηγεί μια σύντομη παράκαμψη. Από εδώ περνάει το διεθνές μονοπάτι Ε4 (για ορειβάτες και πεζοπόρους) που στο μέλλον θα ενώσει τη Στερεά Ελλάδα με τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία.

Ιδιαίτερα τα υπάρχοντα δείγματα της τοπικής αρχιτεκτονικής και αξιοπρόσεχτες οι εκκλησίες και τα μοναστήρια του Πετρίλου: Γέννησης του Χριστού (17ος αιώνας), Κοίμησης της Θεοτόκου.

Το Πετρίλο απλώνεται σε μεγάλη έκταση και στην κοινότητα υπάγονται αρκετοί οικισμοί (Αργυραίικα, Ρώσσης, Βασιλάδες κ.ά.).

Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας το χωριό παρέμεινε αδούλωτο, γνώρισε μεγάλη ακμή και είχε πάνω από τριάντα εκκλησιές από τις οποίες σήμερα σώζονται δώδεκα.

Το 1944 εδώ μεταφέρθηκε η έδρα της Κυβέρνησης της Ελεύθερης Ελλάδας με τον Αλέξανδρο Σβώλο.

Από το Πετρίλο προχωρήστε προς Δροσάτο όπου υπάρχει όμορφη τοξωτή γέφυρα. Το Πετροχώρι έχει αξιόλογες εκκλησίες.

Ένα από τα περίφημα προϊόντα της περιοχής είναι και η φέτα των Αγράφων που παράγεται στα βοσκοτόπια του χωριού.

Συνεχίστε προς Κουμπουριανά, κτηνοτροφικό χωριό και τόπος προσκυνήματος του σημαντικότερου ιερού μνημείου της Αργιθέας: της I.M. Κοιμήσεως Θεοτόκου ή I.M. Σπηλιάς.

Σε υψόμετρο 800μ., προκαλεί δέος στον επισκέπτη καθώς δίνει την εντύπωση να 'χει κρεμαστεί σ' απότομο βράχο. Σημαντικό σημείο αναφοράς του αγώνα του 1821 και εδώ στα 1867 είχε την έδρα της η Επαναστατική Κυβέρνηση.

Η Αργιθέα, από τις πιο όμορφες ορεινές περιοχές της Ελλάδας δυστυχώς παραμένει εκτός των όποιων αναπτυξιακών σχεδίων, ενώ μεγάλα έργα που ανήκουν γεωγραφικά στη συγκεκριμένη ζώνη, έχουν βαλτώσει και για δεκαετίες τώρα οι φορείς και οι κάτοικοι ζουν με ελπίδες πως η εκτροπή του Αχελώου θα ολοκληρωθεί και ο δρόμος Καρδίτσας - Άρτα θα ασφαλτοστρωθεί - χωρίς τον κίνδυνο των κατολισθήσεων - για να γίνει η περιοχή πέρασμα προς την Ήπειρο.

Η αναμονή και η υπομονή είναι λέξεις τόσο γνωστές στους Αργιθεάτες. Σε πρόσφατο ρεπορτάζ είχαμε παρουσιάσει την πλευρά της Ανατολικής Αργιθέας με το Βλάσι, το Φουντωτό, το Δροσάτο, το Πετρίλο, το Λεοντίτο, το Πετροχώρι, τα Κουμπουριανά, τη Στεφανιάδα.

Ο "Νέος Αγών" βρέθηκε και στην άλλη πλευρά της Δυτικής Αργιθέας και διένυσε ένα μεγάλο τμήμα του δρόμου Καρδίτσα - Άρτα, είδε από κοντά και απαθανάτισε τις απίστευτες φυσικές ομορφιές αλλά και την εγκατάλειψη, την απροθυμία της πολιτείας να δώσει ζωή στα ιστορικά χώματα της περιοχής που η άσφαλτος εξακολουθεί να είναι προνόμιο ενός τμήματος της Δυτικής Αργιθέας και αποτελεί όνειρο για το υπόλοιπο και για το σύνολο του Δήμου Αχελώου, που πριν από τον Καποδίστρια ήταν επίσης μέρος της Αργιθεάτικης ζώνης.

Ο Δήμος Αργιθέας λοιπόν αποτελείται από τα Δημοτικά Διαμερίσματα: Αργιθέας, Ελληνικά, Καλή Κώμη, Ανθηρό (έδρα), Πετρωτό, Μεσοβούνι, Καρυά και Θερινό.

Όλα αυτά τα χωριά είναι βουτηγμένα στο ατέλειωτο πράσινο και στα πανύψηλα βουνά και η εμπειρία να τα ζήσεις από κοντά είναι μοναδική.

Το άγριο τοπίο καθηλώνει και προκαλεί δέος και κυρίως καθώς ανεβαίνεις στον Τύμπανο και σε υψόμετρο 1750 μέτρων όπου ο παγερός αέρας κυριαρχεί ακόμη και στην κάψα του Αυγούστου!

Κατεβαίνοντας τον Τύμπανο, το πρώτο χωριό που συναντάς είναι η Αργιθέα όπου σε υποδέχονται πάνω στο δρόμο γραφικά καφενεδάκια που είναι και ταβέρνες.

Τα σπίτια είναι σπαρμένα μέσα σε πλατάνια και καρυδιές και νομίζεις πως ξεπήδησαν μέσα από τα παραμύθια των γιαγιάδων.

Το μικρό αυτό χωριό ήταν κάποτε ζωντανό και με αρκετό κόσμο χειμώνα - καλοκαίρι, σήμερα είναι σχεδόν άδειο και για ν' ακούσεις ανθρώπινες φωνές πρέπει να περιμένεις το καλοκαίρι.

Καθώς προχωράς προς την έδρα του Δήμου, το Ανθηρό, αφήνεις δεξιά κι αριστερά άλλα μικρά χωριουδάκια όπως είναι το Μεσοβούνι και το Θερινό.

Πριν το Ανθηρό, διανύεις τον οικισμό Αγορασιά όπου αριστερά υπάρχει το εγκατελειμένο σχολείο και δεξιά δυο - τρία καφενεδάκια.

Εκεί ήταν και είναι ακόμη η στάση των ντόπιων και των επισκεπτών πριν περάσουν σε ακόμη πιο δύσβατη περιοχή και αρχίσει ο μαραθώνιος του χωματόδρομου κυρίως προς την πλευρά του Δήμου Αχελώου. Αριστερά βρίσκεται η Καρυά.

Σε λίγο και δεξιά υπάρχει το Ανθηρό, έδρα του Δήμου και το πιο ζωντανό μέρος της περιοχής, όπου ακόμη υπάρχει το Σχολείο ενώ λειτουργεί και Γυμνάσιο έστω και με λίγους μαθητές.

Στο Ανθηρό όπου η Ελλάδα το έχει μάθει από τη σύλληψη του Σερίφη (υπόθεση 17 Νοέμβρη) πέρυσι, η όλη οργάνωση είναι σε πιο σύγχρονα πρότυπα ενώ διατηρείται και ξενώνας.

Όπως στα περισσότερα χωριά της Αργιθέας κι εδώ υπάρχουν οικισμοί.

Το Ανθηρό είναι ένα πανέμορφο μέρος με τη φύση να οργιάζει και να δημιουργεί απίστευτης ομορφιάς εικόνες.

Το Καλοκαίρι εκεί, πάνω από το ποτάμι και μέσα στα βράχια, λειτουργεί και μια καφετέρια που είναι πραγματικά εντυπωσιακή.

Αφήνοντας το Ανθηρό, ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει ακόμη τρία χωριά που ανήκουν στο Δήμο Αργιθέας. Πρώτα είναι το Πετρωτό, με μια όμορφη πλατεία και πλούσια ιστορία στην αρχαιότητα όπως βέβαια συμβαίνει και με το σύνολο της Αργιθέας.

Μετά το Πετρωτό είναι η Καλή Κώμη και τα Ελληνικά. Εδώ ο χωματόδρομος κυριαρχεί ακόμη και τα προβλήματα με τις κατολισθήσεις είναι πάρα πολλά και το καλοκαίρι.

Είναι χαρακτηριστικό πως αυτά τα χωριά διατηρούν ακόμη κόσμο και τον χειμώνα, ενώ στην Καλή Κώμη μόλις πέρυσι έκλεισε το Δημοτικό Σχολείο.

Αυτή σχεδόν τη διαδρομή ακολουθεί κανείς για να φτάσει στην Άρτα, που από το Μουζάκι απέχει περίπου 160 χλμ. με χωματόδρομο περίπου 4 χλμ.

Το μεγάλο πρόβλημα ωστόσο είναι οι κατολισθήσεις κι αν δεν γίνουν τα τοιχία αντιστήριξης, τότε η σύνδεση της Καρδίτσας με την Ήπειρο από εκείνη την πλευρά θα είναι πάντα προβληματική.

Η Αργιθέα ωστόσο είναι εκεί, σε πείσμα όλων εκείνων που την εγκατέλειψαν και δεν την ενέταξαν στον τουριστικό σχεδιασμό του νομού.

Κι εκεί επικρατεί το σύνθημα πως ο νομός μας δεν είναι μόνο η λίμνη Πλαστήρα. Η άγρια ομορφιά της Αργιθέας όταν τη γνωρίσεις σου γίνεται έμμονη ιδέα και η τουριστική της αξιοποίηση θα είναι σε όφελος του νομού. Ας το δουν όλοι αυτοί που κρατούν την τύχη της περιοχής μας στα χέρια τους...