Ο δρόμος ΤΡΙΚΑΛΑ - ΑΡΤΑ: Έχει την δική του ιστορία…

Σήμερα και ύστερα από 35 χρόνια δικαιώνονται 4 άνθρωποι: ΒΑΔΙΒΟΥΛΗΣ Δημήτρης, ΒΑΡΣΑΚΗΣ Κώστας, ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΟΣ Νίκος και ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Γιώργος

Ο δρόμος που σήμερα είναι μια πραγματικότητα και δίνεται στην κυκλοφορία, έχει μια ιστορία πίσω περίπου 35 χρόνων. Αυτή η ιστορία ξεκινά από πολύ μακριά.


Ήταν η 4η Φεβρουαρίου του 1976, όταν οι 4 προαναφερόμενοι, ξεκινούσαν με τα πόδια, από την Άρτα για να φτάσουν στην Αθήνα, (360 χιλ.) ως εκπρόσωποι των αντίστοιχων τότε κομματικών νεολαιών, μεταφέροντας υπόμνημα με πάνω από 5.000 υπογραφές στο τότε πρωθυπουργό της Χώρας Κωνσταντίνο Καραμανλή για την ανάγκη της οδικής σύνδεσης Άρτας Τρικάλων.

Αυτή η πορεία («Ίναχου» είχε ονομαστεί), δημιούργησε πρωτόγνωρη αίσθηση σε όλη την Ελλάδα και για 15 περίπου μέρες ήταν πρωτοσέλιδη στον τότε ελληνικό τύπο, ο οποίος κάλυπτε καθημερινά την όλη εξέλιξη της. Στόχος της πορείας ήταν να γίνει γνωστό το πρόβλημα και να συγκινήσει την τότε κυβέρνηση και σίγουρα το τότε πολιτικό σύστημα.

Κάτι που έγινε κατορθωτό, αφού σ’ εκείνο το 15νθήμερο είχε δημιουργηθεί μια ανεπανάληπτη πανελλήνια κινητοποίηση, διαφόρων επαγγελματικών και εργατικών οργανώσεων, κοινωνικών ομάδων και περισσότερο απλών πολιτών, οι οποίοι καθημερινά και αυθόρμητα συμπαραστέκονταν στους 4 πεζοπόρους στο δύσκολο ταξίδι τους, μέχρι αυτοί να φτάσουν στην Αθήνα.

Ήταν τέτοια η συμπαράσταση των εκατοντάδων-χιλιάδων πολιτών όπου στη διαδρομή τους οι πεζοπόροι, αισθάνονταν έντονα ότι δεν ήταν μόνοι, ότι η ελληνική κοινωνία όχι απλώς τους συμπαραστέκονταν, αλλά και πάσχιζε μαζί τους για το δίκαιο αίτημα της κατασκευής αυτού του δρόμου.

Εκείνος λοιπόν ο δεκαπενθήμερος κυριολεκτικά ξεσηκωμός ήταν ο ουσιαστικός θεμέλιος λίθος για να γίνει σήμερα και ύστερα από 35 χρόνια πραγματικότητα η σύνδεση της Άρτας με τα Τρίκαλα.

Όταν οι 4 αγωνιστές έμπαιναν στην Αθήνα, εκείνο το μεσημέρι της 20ης Φεβρουαρίου 1976, η πλατεία Καραϊσκάκη και οι γύρω δρόμοι είχαν κατακλυστεί από χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι με το σύνθημα «Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος» τους υποδέχονταν, ως έκφραση ενός διαφορετικού αγώνα.

Οι 4 αγωνιστές εκπροσωπούσαν τότε τις αντίστοιχες νεολαίες ΟΝΝΕΔ, ΕΔΗΝ, Ν.ΠΑΣΟΚ και ΚΝΕ… καταλαβαίνει λοιπόν κανείς ότι ο αγώνας για την κατασκευή αυτού του δρόμου ήταν υπερκομματικός και σίγουρα ήταν πρωτόγνωρος για την τότε εποχή, αλλά και για την σημερινή... που ψάχνει να βρει τρόπους επικοινωνίας και τρόπους συνεννόησης.

Νίκος Κοντογιώργος