ΑΜΒΡΑΖΗΣ: 35 χρόνια χρόνια Δημοτικός Σύμβουλος

Συγκίνηση προκάλεσε στα μέλη του Δημοτικού Συμβούλου Άρτας η τοποθέτηση του δημοτικού συμβούλου της μείζονος αντιπολίτευσης Κώστα Αμβράζη, η οποία είχε χαρακτήρα αποχαιρετισμού.

Αφού μετά από τριανταπεντάχρονη πορεία στα κοινά, ο Κώστας Αμβράζης αποφάσισε να «αποχαιρετίσει όπλα» κατά δήλωσή του. «Αισθάνομαι δικαιωμένος για τις επιλογές μου, αλλά και περήφανος για την συνεισφορά μου» τόνισε ο Κ. Αμβράζης κάνοντας τον απολογισμό ζωής.


Ευχαρίστησε όλους όσους μέσα σ’ αυτά τα 35 χρόνια συνεργάστηκε μαζί τους, Δημάρχους, μέλη Δ.Σ. και όλους τους Αρτινούς τονίζοντας ότι «όλες οι Δημοτικές Αρχές πρόσθεσαν ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα που λέγεται Δήμος Αρταίων».

Ολόκληρο το περιεχόμενο της τοποθέτησης του Κώστα Αμβράζη έχει ως εξής:

«Κύριε Πρόεδρε
Κύριε Δήμαρχε
Αγαπητοί Συνάδελφοι

Συγχωρείστε παρακαλώ τη σημερινή μου συγκίνηση.
Δικαιολογήστε την, ωστόσο.
Κι αυτό γιατί, η σημερινή συνεδρίαση του Δημοτικού μας Συμβουλίου, δεν είναι απλά για μένα η τελευταία ίσως του κορυφαίου σχεδιαστικού οργάνου του Δήμου μας, όπως τον γνωρίζαμε μέχρι τώρα, αλλά και ένας •Αποχαιρετισμός στα όπλα••• εκ μέρους μου.

Τριάντα πέντε, ολόκληρα χρόνια, υπήρξα ρομαντικός και αθεράπευτος εραστής της τοπικής αυτοδιοίκησης και ειδικότερα του Δήμου Αρταίων, τόσο από θέσεις ευθύνης όσο και από τα έδρανα της μειοψηφίας, χωρίς ποτέ να λοξοκοιτάξω αλλού.

Κι όσο νάνε, δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο, να διακόψω αυτόν τον δεσμό.
Τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια, σι συνδημότες μας οι Αρτινοί με εμπιστεύτηκαν αταλάντευτα, βάζοντάς με πάντα υψηλά στις προτιμήσεις τους, απαιτώντας από εμένα να διαχειριστώ με συνέπεια, ήθος και τιμιότητα τις δημόσιες υποθέσεις τους.
Και γι’ αυτό τους ευχαριστώ!

Τους ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά μου, για την ευκαιρία που απλόχερα μου έδωσαν, να τους εκπροσωπώ και να τους υπηρετώ.
Δεν ξέρω, αν δικαίωσα τις προσδοκίες των συμπολιτών μου.
Για εκείνο όμως που είμαι βέβαιος, είναι ότι όχι μόνον, προσπάθησα να είμαι πάντα αντάξιος της εμπιστοσύνης με την οποία με περιέβαλαν, αλλά και σ’ όλη την πορεία μου στα δημοτικά πράγματα της πόλης μας να κάνω πάντα ¨κατάθεση ψυχής¨

Και ίσως-ίσως αυτή ακριβώς η αμφίδρομη σχέση, η αμοιβαία εμπιστοσύνη που ανέπτυξα με τους συμπολίτες μου όλα αυτά τα χρόνια, να είναι και η πεμπτουσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που δεν περιορίζεται από κομματικά χρώματα, που δεν περιχαρακώνεται σε εξυπηρετήσεις μικρών ή μεγάλων συμφερόντων, που δεν προβάλει το ¨εξουσιάζειν¨ του ¨υπηρετείν¨.

Και για αυτήν την ευκαιρία και την δυνατότητα, οφείλω μέσα από τα βάθη της ψυχής μου, να ευχαριστήσω όλους τους Αρτινούς.
Όπως και να ευχαριστήσω, όλους όσοι μέσα σ’ αυτά τα τριάντα πέντε χρόνια συνεργάστηκα μαζί τους.

Αρχής γενομένης από τον αείμνηστο Νίκο Σιμεντζή.
Τον αγαπητό μου Λάμπρο Ρίζο.
Τον αναμορφωτή της πόλης μας αείμνηστο Κώστα Βάγια.
Αλλά και τον Γιώργο Κοτσαρίδα.

Όπως και όλους και όλες τους συναδέλφους, που μέσα από την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου μοιραστήκαμε, την αγωνία για την πρόοδο και την προοπτική της πόλης μας.
Τριάντα πέντε χρόνια, φίλες και φίλοι.
Μια ολόκληρη ζωή!

Δίνοντας την μάχη για το μέλλον της αγαπημένης μας Άρτας.
Για μια καλύτερη ποιότητα ζωής των συμπολιτών μας.

Κάνοντας λοιπόν τον απολογισμό αυτής της ζωής, αισθάνομαι δικαιωμένος για τις επιλογές μου, αλλά και περήφανος για την συνεισφορά μου.
Και αν ισχύει αυτό που λένε, πως •όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος••• τότε η διαρκής επιβράβευση των συνδημοτών μας στο πρόσωπο μου, είναι η μεγαλύτερη τιμή και αναγνώριση που μου έχει γίνει.

Θα ήταν ωστόσο, εγωιστικό και υπερφίαλο, αν υποστήριζα ότι. σ’ αυτή την τριανταπεντάχρονη πορεία, έγιναν όλα σωστά και τέλεια ή ότι μόνον όταν είχαμε την ευθύνη της διαχείρισης εμείς, ο Δήμος και η πόλη μας προόδευαν και το αντίθετο συνέβαινε όταν δεν είχαμε και την ευθύνη.
Όχι βέβαια!

Η αλήθεια είναι, ότι όλες μα όλες οι Δημοτικές Αρχές πρόσθεσαν ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα που λέγεται, Δήμος Αρταίων.
Άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο.
Όπως θα ήταν άδικο, αν επιχειρούσα να μηδενίσω και το έργο της απερχόμενης Δημοτικής αρχής.
Όλοι μαζί κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε για την πόλη μας και τους δημότες της.
Θα μπορούσαμε ίσως να κάνουμε περισσότερα.
Δεν θα διαφωνήσω!

Θα μπορούσαμε για παράδειγμα, να είχαμε αξιοποιήσει το ποτάμι και τα πλεονεκτήματά του καλύτερα και στα πρότυπα των Ευρωπαϊκών πόλεων, όπου αποτελούν το μέσο που ενώνει τους Δήμους.
Θα μπορούσαμε να είχαμε αναπτύξει ένα δίκτυο παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγείας.
Θα μπορούσαμε να είχαμε αξιοποιήσει το Κάστρο και να αναδείξουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Και πολλά άλλα!

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθήσαμε!
Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο.
Οφείλω όμως, για μια ακόμη φορά να ευχαριστήσω από την ψυχή μου, τους συμπολίτες μου, όλους όσους συνεργάστηκα μαζί τους όλα αυτά τα χρόνια, εσάς όλους και να ευχηθώ ότι δεν κατορθώσαμε εμείς να επιτύχουμε για το καλό της Άρτας, να το κάνουν εκείνοι που από το νέο έτος θα καλύψουν αυτά τα έδρανα, καθώς και τις θέσεις ευθύνης του Δήμου μας.

Και. αν παρ’ ελπίδα, κάποιους σ’ αυτή μου την τριακονταετή διαδρομή πίκρανα, να τους ζητήσω ταπεινά συγνώμη.
Σας ευχαριστώ!».