"Ο ΡΟΖ ΠΑΝΘΗΡΑΣ, A SHOT IN THE DARK"

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΑΡΤΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 

"Γιορτές χωρίς γέλιο, βασιλόπιτα χωρίς φλουρί" 



Όσο και να ταυτίζονται κάποιοι με τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, η περίοδος που ξεκινά λίγο πριν τα Χριστούγεννα (επ, σε είδα εσένα που στόλισες από τα τέλη Οκτώβρη) και τελειώνει λίγο μετά την Πρωτοχρονιά, είναι περίοδος χαράς. Οι λόγοι πολλοί αλλά δεν είναι της παρούσης να τους αναλύσουμε.

Το ζητούμενο για τη φετινή εορταστική προβολή μας εστίασε γύρω από μία «αντίδραση» που, δυστυχώς, εκλείπει στις μέρες μας: Το γέλιο. Γέλιο αγνό, πηγαίο και όχι επιτηδευμένο, γέλιο που δίνει υπόσταση στην έννοια της χαράς που συνοδεύει τις γιορτές (και όχι μόνο). Και όταν σκέφτεσαι γέλιο και σινεμά, το μυαλό δεν γίνεται να μην πάει αβίαστα στον Πίτερ Σέλερς και τον Ροζ Πάνθηρα.

Ο Επιθεωρητής Κλουζώ αναλαμβάνει την εξιχνίαση μίας δολοφονίας στην έπαυλη του εκατομμυριούχου Benjamin Ballon, του οποίου ο σοφέρ βρέθηκε νεκρός, πιθανότατα, από τα χέρια κάποιου που ζει ή εργάζεται στο οίκημα. Το «εύκολο θύμα» φαίνεται να είναι μία από τις υπηρέτριές του, η Maria Gambrelli, κάτι το οποίο αρνείται να πιστέψει ο Κλουζώ.

Σαγηνευμένος από την ομορφιά της κάνει ό, τι περνάει από το χέρι του για να μην καταλήξει στη φυλακή, ενώ παράλληλα προσπαθεί να φτάσει στο δράστη του εγκλήματος μέσα από τα στοιχεία που μπορεί να συλλέξει. Διαβάζοντας «απογυμνωμένη» την υπόθεση μπορεί να αναρωτηθείς πόσο αστεία μπορεί αυτή να εξελιχθεί αλλά εδώ είναι το σημείο όπου το βασικότερο «όπλο» της ταινίας κάνει την εμφάνισή του και αυτό δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή της.

Από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα που ο Κλουζώ συστήνεται στο θεατή, καταλαβαίνεις ότι θα σε έχει του χεριού του. Δεν είναι μόνο ο αντισυμβατικός τρόπος με τον οποίο εξετάζει την υπόθεση ή το γεγονός ότι αν ανοίξεις ένα λεξικό, δίπλα από τη λέξη γκάφα θα βρεις τη φωτογραφία του. Είναι η ερμηνευτική του ικανότητα που σε συνδυασμό με την άκρως ιδιαίτερη αύρα του και φυσιογνωμία, σε μετατρέπει ουσιαστικά σε μια μαριονέτα που δεν μπορεί να αντισταθεί στις ορέξεις του.

Ένα σήκωμα φρυδιού, ο τρόπος ομιλίας, ένα βλέμμα ή η στάση του σώματος θα έφταναν να σε κάνουν να γελάσεις ακόμη κι αν η ταινία ήταν βωβή, μόνο που ενισχύεται και από κάποιες «δολοφονικές» ατάκες για γερά στομάχια. Πέρα από το κεφάλαιο Πίτερ Σέλερς, όμως, το “A Shot in the Dark”, η δεύτερη και καλύτερη ίσως ταινία του Ροζ Πάνθηρα από τις έξι συνολικά που γυρίστηκαν με τον μεγάλο ηθοποιό είναι προσεγμένη απ’ άκρη σ’ άκρη.

Το εισαγωγικό καρτούν με τον Κλουζώ που προβάλλεται στους τίτλους αρχής, που «ανάγκασε» το κοινό στην επίσημη πρεμιέρα να ξεσπάσει σε χειροκροτήματα, αναγκάζοντας έτσι το σινεμά να διακόψει την προβολή έως ότου καθίσουν πάλι και ξεκινήσει η κανονική ταινία; Ή η αριστουργηματική πρώτη σκηνή που σε οδηγεί στο έγκλημα σαν να είσαι μέρος ενός ντόμινο, σημείο όπου σιγουρεύεσαι ότι ο σκηνοθέτης, Blake Edwards, θα έκανε και με το παραπάνω τη δουλειά του;

Όχι μωρέ, η μουσική του Henry Mancini που κάνει την ατμόσφαιρα δέκα φορές πιο τσαχπίνικη είναι το αλατοπίπερο της υπόθεσης. Καταλάβατε τώρα για τι περίπτωση ταινίας μιλάμε, έτσι; O «Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης» του Τιμ Μπάρτον που προβάλλαμε πέρυσι τέτοιο καιρό, αποδείχθηκε ιδανικός για να σας βάλει στο όλο κλίμα.

Παρότι, φαινομενικά, ο Ροζ Πάνθηρας δεν έχει καμία σχέση με την περίοδο των γιορτών, με το που βγείτε από την αίθουσα θα καταλάβετε ότι έτσι όπως σας έκανε να νιώσετε ο Επιθεωρητής Κλουζώ, ούτε δέκα Αϊ Βασίληδες δεν θα το κατάφερναν. Διότι ευπρόσδεκτα τα υλικά αγαθά ως δώρα αλλά πολλές φορές, το γέλιο αποδεικνύεται το σημαντικότερο «δώρο» στην καθημερινότητά μας.

Γι’ αυτό σας περιμένουμε όλους αυτή την Παρασκευή το βράδυ στο «ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΑΣ» για να δοκιμάσουμε παρέα την αντοχή τον στομαχιών μας και να κλείσουμε με τον καλύτερο τρόπο τη χρονιά που μας αφήνει.

Από τον Βασίλη Γκορόγια (μέλος της ΚΛΑΡΤ) 

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016 
ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΑΣ Προσέλευση: 23:30 
 Είσοδος Ελεύθερη