«Ο Άγγελος που έχασε τον δρόμο για τον Παράδεισο»


Ν.Γιώτης Εκδόσεις Ψυχογιός 2016 σελ. 214 

Η τρομοκρατική δολοφονική βία είναι απόλυτα καταδικαστέα, ηθικά και πολιτικά. Όμως το ελληνικό τρομοκρατικό φαινόμενο είναι υπαρκτό.Έχει παρελθόν, παρόν και, ενδεχομένως , μέλλον. 



Κείμενο:  Κώστας Τραχανάς

Ο εικοσάχρονος Άγγελος Νίτσος συνεπαρμένος από την αδρεναλίνη της δράσης και τον ρομαντισμό της νιότης , αναζητούσε ανάμεσα στα οδοφράγματα και τις φωτιές του Δεκέμβρη του 2008 μια απάντηση σε όσα τον έκαιγαν βαθιά μέσα του, μια απάντηση σε όσα αναζητούσε και δεν έβρισκε απαντήσεις στα βιβλία.

Αρχίζει να αγωνίζεται ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και καταπίεσης . Ο Άγγελος θέλει να δώσει την δική του απάντηση στο παλιό ερώτημα: Να αλλάξει τον κόσμο. Αντιστέκεται στο θάνατο της μνήμης , μνημονεύοντας ότι οι αγώνες γενιών και γενιών δεν είναι παρωχημένο φάντασμα ,αλλά υπάρχει η ηθική συνέχεια των αγώνων.

Αμφισβητεί τους πάντες. Ξεχειλίζει από οργή για το σύστημα. Ζητάει να μοιράσει και να μοιραστεί τα πάντα .Χωρίς δυνάστες και δούλους.Χωρίς αρχή αλλά με αρχές.Θέλει μια κοινωνία που θα θέτει τον άνθρωπο στο κέντρο κάθε συστήματος αξιών. Ξέρει ότι η εξουσία θα τον κυνηγάει με φωτιές και ρόπαλα και θα στέλνει τον δράκο νοσφιστή και τα απαίσια Ορκ να τον καταδιώκει.

Πιστεύει ότι η αυτοκρατορία του σκοτεινού άρχοντα Σάουρον θα λάβει τέλος και οι άνθρωποι θα κυριαρχήσουν στη Μέση Γη, δημιουργώντας τον Δίκαιο Κόσμο. Ο ίδιος ο Άγγελος Νίτσος θα σκοτώσει τον δράκο με ένα σιδερένιο βέλος στην καρδιά…Αυτό είναι το όνειρο, που το βλέπει συχνά στον ύπνο του. Αυτά είναι τα σχέδια του Άγγελου-Νετσάγεφ, που τα ανακοινώνει και στον πατέρα του. Είναι όλα αυτά Ουτοπίες;

Μήπως η πολιτική Ουτοπία του Άγγελου κατακτιέται με τη βία; Μήπως η επαναστατική του δράση θα τον οδηγούσε στον δικό του επί γης Παράδεισο;Μήπως η Αντιγόνη και ο Άγγελος,που δεν τους ένωνε μόνο ο έρωτας , αλλά και κάτι πολύ βαθύτερο, ζούσαν ακροβατώντας στην κόψη της νιότηςτους και αυτό τους έκανε να νιώθουν ανίκητοι;

Μήπως οι γονείς κριτικάρουν το σύστημα μόνο από τους καναπέδες ; Μήπως οι γονείς υποσχεθήκανε στα παιδιά τους πολλά ;Μεγάλες προσδοκίες;Μήπως τελικά υποθηκεύσανε το μέλλον των παιδιών τους ;Και επειδή δεν καταλαβαίνουν τα παιδιά τους, τα αντιμετωπίζουν σαν αντικοινωνικά στοιχεία ;

Μήπως πιστέψανε ότι τα παιδιά τους θα είναι ευτυχισμένα μέσα στο ασφυκτικό κουκούλι της τεχνολογικής ευμάρειας που τους φτιάξανε ; Και αυτά αρνούνται να ζήσουν το υπέροχο μέλλον που δήθεν τους εξασφάλισαν οι γονείς τους ;Γι΄ αυτό αυτά οργίζονταικαι μισούνε την κοινωνία που βρήκανε ;Γι΄αυτό είναι απέναντι σε κάθε εξουσία ; Η σύγκρουσή τους είναι ο μοναδικός δρόμος, για την απελευθέρωση από την κοινωνική αιχμαλωσία;

Ως που θα έφτανε, για να είναι ελεύθερος ο Άγγελος ; Ο Άγγελος απομακρυνόταν σταθερά από το λιμάνι του πατρικού του σπιτιού και χανόταν στον ωκεανό της πόλης… Ο Άγγελος έχει ήδη πετάξει… Τον Φεβρουάριο του 2012, ο Άγγελος καταζητείται ως ληστής τραπεζών και για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση...

Η κρατική εξουσία θεωρεί αντικοινωνική κάθε δυναμική πράξη αντίστασης και κυρίως νομιμοποιεί την κατάδοση , αφού ο κυνηγημένος για αυτή,είναι το απόλυτο κακό και εχθρός της κοινωνίας και οι φίλοι και οι συγγενείς οφείλουν να τον καταδώσουν στην αστυνομία…

Στο βιβλίο αυτό του συμπατριώτης μας Ντίνου Γιώτη το πολιτικό στοιχείο συνυπάρχει με την αστυνομική περιπέτεια .Η γραφή του είναι γλαφυρή και καθηλώνει τον αναγνώστη. Πρόκειται για μια συγκινητική και συγκλονιστική ιστορία. Διαβάστε τη.

Ο ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΗΣ γεννήθηκε το 1961 στην Άρτα. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δημοσιογράφησε σε αθηναϊκές εφημερίδες και κυρίως σε περιοδικά. Έγραψε σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Η ΓΑΛΛΙΔΑ ΔΑΣΚΑΛΑ είναι το τρίτο του βιβλίο και πρόκειται να γυριστεί κινηματογραφική ταινία. Προηγήθηκαν τα E-mail το 2001 και Η αναγνώριση του Μάξιμου Ροδομάνου το 2004.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ζαμπέλα, το μαργαριτάρι των Τζουμέρκων!

Στυγνός εκληματίας ο χθεσινός ληστής στην Άρτα, σύμφωνα με τον Αστυνομικό Διευθυντή κ. Γιώργο Ντοκομέ