Άρτα: 135 χρόνια από την "αμαχητί" απελευθέρωση


- Εορτασμός της 135ης επετείου απελευθέρωσης της Άρτας από τον Τουρκικό Ζυγό 
- Λίγα λόγια από το ιστορικό της απελευθέρωσης

Από την Περιφερειακή Ενότητα Άρτας καταρτίστηκε το πρόγραμμα εορτασμού της 135ης επετείου της απελευθέρωσης της Άρτας από τον Τουρκικό Ζυγό ως εξής: 



«Ορίζεται γενικός σημαιοστολισμός οικιών και καταστημάτων διάρκειας δύο (2) ημερών, ήτοι από το πρωί της 25ης μέχρι τη δύση του ηλίου της 26ης Ιουνίου και φωταγώγηση της Πόλης κατά τις βραδινές ώρες της 25ης και 26ης Ιουνίου 2016.

ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016 

-ΩΡΑ 07.00: Θα σημάνουν χαρμόσυνα οι καμπάνες των εκκλησιών της Πόλης. Η Φιλαρμονική του Μουσικοφιλολογικού Συλλόγου ΣΚΟΥΦΑΣ θα περάσει τους κεντρικούς δρόμους της πόλης παίζοντας εθνικά εμβατήρια και θούρια.

-ΩΡΑ 08.00: Θα γίνει έπαρση της Σημαίας στην Πλατεία Εθνικής Αντίστασης με συμμετοχή της Φιλαρμονικής του Μουσικοφιλολογικού Συλλόγου ΣΚΟΥΦΑΣ και Τμήματος Στρατού.

-ΩΡΑ 10.30: Θα γίνει επίσημη δοξολογία στον Ιερό Ναό Παρηγορήτισσας και στη συνέχεια θα εκφωνηθεί εντός του Ιερού Ναού ο Πανηγυρικός της ημέρας από την κ. Δήμητρα Μαργώνη Εκπαιδευτικό του Κλάδου ΠΕ 02 (Φιλόλογο), του 1ου Γενικού Λυκείου Άρτας.

Θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνων, στο Ηρώο της Πλατείας Ελευθερίας. Θα τηρηθεί ενός λεπτού και θα γίνει ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.

-ΩΡΑ 19.30: Υποστολή της σημαίας με συμμετοχή της Φιλαρμονικής του Μουσικοφιλολογικού Συλλόγου «ΣΚΟΥΦΑΣ» και Τμήματος Στρατού.

Το συνέδριο του Βερολίνου. Πίνακας του Άντον φον Βέρνερ (Anton von Wem


Λίγα Λόγια για το ιστορικό της απελευθέρωσης

Στις 24 Ιουνίου του 1881 οι Τούρκοι αποχωρούν από την Άρτα προς την Τουρκοκρατούμενη Ήπειρο. Στο ιστορικό γεφύρι της Άρτας διατηρείται το Τουρκικό φυλάκιο τελωνείο, που έχει μετατραπεί σήμερα σε Εθνογραφικό Λαογραφικό Μουσείο. 



 Τότε έγινε μια τελευταία επιδιόρθωση στο Γεφύρι της Άρτας, πριν τη σύγχρονη στήριξη και αναπαλαίωση της πενταετίας 1980-1985. Η Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης (1881) ήταν διμερής διάσκεψη μεταξύ Ελλάδας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που συνομολογήθηκε τελικά ως Συμφωνία, στις 28 Μαρτίου του 1881 στη Κωνσταντινούπολη, ημερομηνία της τελευταίας συνεδρίασης όπου και καθορίστηκε μεταξύ των δύο Βασιλείων η γραμμή των νέων συνόρων. Η Συμφωνία αυτή είναι ιδιαίτερα ιστορική για την Ελλάδα διότι δικαίωσε ένα όνειρο αιώνων.




Σύμφωνα με τη Συμφωνία αυτή παραχωρήθηκαν de jure στο Ελληνικό Βασίλειο οι πρώην οθωμανοκρατούμενες περιοχές της Θεσσαλίας και ένα τμήμα της Ηπείρου, ο νομός της Άρτας. Όμως, το Ελληνικό Βασίλειο υποχρεώθηκε στην αποζημίωση όλων των τουρκικών περιουσιών των κατοίκων που υπήρχαν στις περιοχές αυτές, με όποιες δυσκολίες αυτό συνεπάγεται. 

Όλες τις επιμέρους συμφωνίες, κατά περιοχή, της Συμφωνίας αυτής υπέγραψαν τελικά και οι Πρέσβεις των Μεγάλων Δυνάμεων κατά τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης που ακολούθησε δύο μήνες μετά, επίσης στη Κωνσταντινούπολη (Μάϊος 1881). Τέλος η Συμφωνία αυτή επικυρώθηκε με ιδιαίτερη Σύμβαση στις 2 Ιουλίου 1881. 

Η Συμφωνία αυτή προκλήθηκε «αμαχητί» μετά την Συνθήκη του Βερολίνου (1878) και τη Διάσκεψη του Βερολίνου (1880) που είχε ακολουθήσει, και ιδιαίτερα μετά τη έντονη Διακοίνωση των Μεγάλων Δυνάμεων (1880) που συμπλήρωσε τη προηγούμενη, κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που συνέχιζε να αρνείται την εφαρμογή του ΙΓ΄ Πρωτοκόλλου της πρώτης παραπάνω συνθήκης. 



Η υπογραφή της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου μεταξύ
του Σαφβέτ Πασά και του ρώσου πρέσβη στην
Κωνσταντινούπολη Ν. Ιγνατίεφ (Μαρ 1878)

Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως μετά τον ενθουσιασμό των Ελλήνων αγροτών ιδιαίτερα της Θεσσαλίας και τη δικαίωση των ονείρων περί της ελευθερίας τους, η ελληνική πολιτεία αδυνατούσε στην αποζημίωση των μεγάλων Τούρκικων τσιφλικιών που είχε αναλάβει την υποχρέωση. 

Τότε έσπευσαν Έλληνες του εξωτερικού, κυρίως πλούσιοι Ελληνοαμερικανοί, και αγόρασαν από τους Τούρκους αυτές τις εκτάσεις μαζί με τους οικισμούς που περιλαμβάνονταν σε αυτές με συνέπεια το θεσσαλικό αγροτικό ζήτημα να παραμείνει άλυτο και μάλιστα ακόμη πιο έντονο αφού οι νέοι πλέον μεγαλογαιοκτήμονες ήταν Έλληνες και δυστυχώς ακολουθούσαν ενίοτε χειρότερες μεθόδους εργασιακής εκμετέλλευσης. 

Το έτος 1882 έγινε σύγκρουση τσιφλικάδων με κολίγους στην Άρτα, τριάντα χρόνια πρίν τα παρόμοια γεγονότα στο Κιλελέρ της Θεσσαλίας (δολοφονία Μαρίνου Αντύπα, κλπ). 

Αρα η Άρτα μάλλον είναι πρωτοπόρος, διότι το έτος 1882 έγινε σοβαρή σύγκρουση δυνάμεων των τσιφλικάδων με κολλήγους στην πόλη, αλλά χωρίς νεκρούς. Δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες αν το κίνημα αυτό επεκτάθηκε και στην Πρέβεζα, αλλά είναι μάλλον απίθανο, γιατί η Πρέβεζα ήταν υπό Οθωμανική κατοχή. Το έτος 1884 εξεδόθη το πρώτο βιβλίο για την Άρτα και την Πρέβεζα: Ο Μητροπολίτης Άρτας Σεραφείμ Ξενόπουλος του Βυζαντίου εκδίδει το βιβλίο «Δοκίμιον Ιστορικόν περί Άρτης και Πρεβέζης». 

Αναδημοσίευση του βιβλίου έγινε από το «Ίδρυμα Σκουφάς» Άρτας το έτος 1986 και παρέχει σημαντικά ιστορικά στοιχεία για το Νομό Πρέβεζας και Άρτας, ορισμένα από αυτά με κάποιες ελλείψεις και λάθη. Στον ατυχή Πόλεμο του 1897 η Άρτα αποτέλεσε βάση εξόρμησης και εφοδιασμού του Ελληνικού Στρατού. οι περισσότερες όμως μάχες έλαβαν χώρα στον Νομό Πρέβεζας (υπό Οθωμανική κατοχή).




Μετά την απελευθέρωση στις 24-6-1881, το τμήμα αυτό της Ηπείρου μέχρι τον Άραχθο ποταμό αποτέλεσε το Νομό Άρτας. Στην ανατολική όχθη του Αράχθου, σε διάφορα σημεία, έβαλε φυλάκια ο ελληνικός στρατός και στη δυτική ο τουρκικός. Δηλαδή στη γέφυρα της Άρτας, από το μέρος της πόλης υπήρχε Έλληνας φρουρός και απέναντι, προς το μέρος του κάμπου, Τούρκος. Αυτό δε, διάρκεσε μέχρι το 1912-13.






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ζαμπέλα, το μαργαριτάρι των Τζουμέρκων!

Στυγνός εκληματίας ο χθεσινός ληστής στην Άρτα, σύμφωνα με τον Αστυνομικό Διευθυντή κ. Γιώργο Ντοκομέ