23 -2- 1968: Αεροπορικό ατύχημα στις Πηγές Άρτας

AΝΑΦΟΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΥΣ ΠΙΛΟΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ 

Κείμενο: Χρήστος Β. Καπερώνης

Βαρύς ο φόρος της Πολεμικής αεροπορίας από ατυχήματα πτώσης αεροσκαφών και ελικοπτέρων. Εκατοντάδες πιλότοι γεμίζουν το λεύκωμα πεσόντων της Πολεμικής Αεροπορίας « υπέρ πατρίδος» φυλάσσοντας τις εναέριες Θερμοπύλες. 



Από όλους σχεδόν ξεχασμένοι όμως. Δεν ζητούν τίποτε άλλο παρά μόνο την ενθύμηση και την τιμή της θυσίας τους .

Έτσι ηθικό καθήκον για ελάχιστο φόρο τιμής με ώθησε και εμένα να αφιερώσω αυτές τις λίγες γραμμές σε δύο αεροπόρους μας που έμελλε να χάσουν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος στις βουνοκορφές της Πίνδου κοντά στο χωρίο μου στις Πηγές Άρτας πριν 48 χρόνια

Ήταν η 23η Φεβρουαρίου του 1968 όταν δύο αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας τύπου F-84F που απογειώθηκαν από το Αεροδρόμιο της Λάρισας εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή, προσέκρουσαν στην Νότια Πίνδο στην κορυφή του όρους Κοκκινόλακου (Κανάλια) (ύψος 1750 μέτρα), δύο μίλια βορειοδυτικά του χωριού των Πηγών Άρτας, με αποτέλεσμα τη συντριβή τους και το θάνατο των χειριστών

Αυτοί ήταν ο Σμηναγός Βενετσάνος Άγγελος ετών 32 από την Καλαμάτα (φώτο αριστερά) και ο Σμηναγός Κουθουρίδης Γεώργιος ετών 29 από το Κιλκίς. (Φώτο δεξιά)

Πρωταίτιο του ατυχήματος ήταν η πυκνή νέφωση που επικρατούσε στην περιοχή ένεκα της οποίας ο σχηματισμός τριών αεροσκαφών δεν αντελήφθη εγκαίρως την χιονισμένη οροσειρά με αποτέλεσμα την πτώση και συντριβή των δύο αεροσκαφών που πετούσαν παράλληλα στο ίδιο ύψος, ενώ το τρίτο που πετούσε ποιο ψηλά μπόρεσε να αποφύγει την πρόσκρουση και έφτασε στην Λάρισα, χωρίς να γνωρίζει το ακριβές σημείο που χάθηκαν τα άλλα δύο.

Μόλις 15 μέτρα ποιο ψηλά ήθελαν να περάσουν την βουνοκορφή. Παιχνίδι και αυτό της μοίρας τους. Επί πέντε ημέρες αεροπλάνα και ελικόπτερα πετούσαν σε όλη την περιοχή που ήταν καλυμμένη με πολύ χιόνι χωρίς να μπορούν να εντοπίσουν το σημείο πτώσης των αεροσκαφών, Την πέμπτη ημέρα κατόρθωσαν να εντοπίσουν το σημείο πτώσης αλλά η προσέγγισή του είναι αδύνατη. ΄

Ετσι κάτοικοι του χωριού σχημάτισαν ομάδες και μέσα σε αντίξοες συνθήκες μετά από πεζοπορία τεσσάρων ωρών μέσα στο χιόνι έφτασαν στο σημείο όπου ήταν τα συντρίμμια και περισυνέλεξαν τους σορούς των χειριστών και τα κατέβασαν στο κέντρο του χωριού μέσα σε κουβέρτες από όπου τα παρέλαβε ελικόπτερο της Πολεμικής αεροπορίας.

Μερικά κομμάτια από τα συντρίμμια των αεροσκαφών βρίσκονται ακόμα και σήμερα στο σημείο του ατυχήματος θυμίζοντας το θλιβερό γεγονός .

Πολλά κομμάτια που περισυλλέγησαν από συγχωριανούς μας φορτωμένα σε μουλάρια αποτελέσαν για καιρό αντικείμενο περιέργειας για όλους. Θυμάμαι - παιδί τότε- πολύ έντονα το γεγονός αυτό και χαρακτηριστικά την μεταφορά των νεκρών πιλότων.

Ενός εξ αυτών του ΄Αγγελου Βενετσάνου βρήκαν την ταυτότητά του. Δύο Πιλότοι ήρωες. Δύο περήφανοι αετοί άφησαν την τελευταία τους πνοή στα κακοτράχαλα βουνά της Πίνδου. Μαζί με τους υπόλοιπους πεσόντες θα μας θυμίζουν πάντα την αφοσίωση και την αυταπάρνηση στο καθήκον για την προστασία της πατρίδας μας από κάθε ξένη επιβουλή .

Καθήκον δικό μας μας να τους έχουμε παράδειγμα να θυμόμαστε τη θυσία τους και να τους τιμούμε. Καθήκον των Πηγιωτών να τους φτιάξουμε ένα απέριττο εικονοστάσι στην κορυφή του Κοκκινόλακου.

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ