Ανοιχτή επιστολή... στον Π.Στασινό

Του Χρήστου Τούμπουρου

Κύριον Παύλον Στασινόν, μέχρι πρότινος Βουλευτή Άρτας

Αγαπητέ Παύλο. Τα πράγματα έχουν ως εξής:

ΑΠΟΚΡΙΤΙΚΗ ΓΡΑΦΗ

«Γύριζε, μη σταθής ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ο ψεύτης είδωλο είν' εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια,
η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δε θάβρη.
Αλάργα. Μόρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.


Από θαμπούς ντερβύσηδες και στέρφους μανταρίνους
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.»


Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι∙
λύκοι, ω κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη!»

Κωστής Παλαμάς 21 του Μάη 1908

Πλεμπάγια: (πλέμπα: τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, ο όχλος) κοινός, χυδαίος όχλος.
μόρα: κατάσταση δυσφορίας κατά την ώρα του ύπνου, εφιάλτης, αγωνία.
αρλεκίνος: ο κατεργάρης, αυτός που έχει αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα.
Ζωίλος: Σοφιστής και γραμματικός από την Αμφίπολη, σύγχρονος του Διογένους και του Ισοκράτους, που τον επέκρινε, όπως επίσης και τον Πλάτωνα. Ως γραμματικός, ήταν μοχθηρός και δηκτικός προς τους συγχρόνους του. Αυτό φαίνεται και από τους εννέα λόγους που έγραψε κατά του Ομήρου, όπου επικρίνει και ειρωνεύεται τα πάντα.
Λεβαντίνος: Αυτός που κατάγεται από την Ευρώπη, αλλά γεννήθηκε και ανατράφηκε στην Ανατολή, αλλιώς φραγκολεβαντίνος. Γενικά, άνθρωπος με ελαττωμένη εθνική συνείδηση.
Μαμωνάς = χρήμα, γενικότερα υλική δύναμη, αλλά και η απορρέουσα εξ αυτής εξουσία.)


Τι δουλειά έχεις εσύ μ’ όλους αυτούς; Μόνο το Μνημόνιο σε χάλασε;


Από τα ορεινά της Άρτας

Χρίστος Α. Τούμπουρος

Αγναντίτης-Τζουμερκιώτης