Άρτα: Σάββατο η ταινία "Τα Παιδιά Του Παραδείσου"


H κινηματογραφική ομάδα Άρτας ΚΑΡΕ-ΚΑΡΕ προβάλλει την Ιρανική ταινία ‘’Τα Παιδιά Του Παραδείσου’’ το Σάββατο 16 Μαΐου στις 21:00, στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Άρτας με είσοδο ελεύθερη. 



Ο εννιάχρονος Αλί, επιστρέφοντας από τον τσαγκάρη, χάνει τα παπούτσια της μικρής αδελφής του Ζόρα, στο δρόμο. Η οικογένειά του είναι φτωχή και δεν υπάρχουν χρήματα για άλλο ζευγάρι. Η δυσκολία που παρουσιάζεται είναι το πώς θα πηγαίνει τώρα η Ζόρα στο σχολείο και μάλιστα χωρίς να το μάθουν οι γονείς τους. Τα παιδιά αποφασίζουν να μοιραστούν τα φθαρμένα αθλητικά παπούτσια του Αλί, καθώς το πρόγραμμά τους είναι αντίστροφο.

Το πρωί τα φορά η Ζόρα και το μεσημέρι, όσο πιο γρήγορα μπορεί, συναντά τον αδελφό της σε ένα συγκεκριμένο σημείο της διαδρομής. Τα παπούτσια αλλάζουν κάτοχο και ο Αλί ξεκινά τρέχοντας να προλάβει την τάξη του. Και έτσι όμως το πρόβλημα δεν λύνεται.

Για την μικρότερη κατά δύο χρόνια Ζόρα, τα παπούτσια είναι μεγάλα και πλέουν στα πόδια της. Ο αδελφός της από την άλλη πλευρά συνήθως φτάνει καθυστερημένος στο μάθημα και αντιμετωπίζει τις επιπλήξεις του διευθυντή.

Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που ο Αλί μαθαίνει πως πρόκειται να γίνει αγώνας δρόμου στον οποίο μπορούν να συμμετάσχουν και μαθητές. Το τρίτο έπαθλο είναι ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Ο Αλί αποφασίζει να λάβει μέρος, για να το κερδίσει αλλά θα προσπαθήσει να μη βγει πρώτος ή δεύτερος, αλλά τρίτος... "Τα παιδιά του παραδείσου" (Bacheha-Ye aseman ο πρωτότυπος τίτλος) είναι μία σπουδαία ταινία από το μακρινό Ιράν, του πολύ σημαντικού σκηνοθέτη, Ματζίντ Ματζιντί (Majid Majidi).

Μια εκ των έσω ματιά για τα τεράστια προβλήματα που μαστίζουν τις χώρες του τρίτου κόσμου. Το ιδιαίτερα δύσκολο παρών που βιώνουν οι χώρες αυτές και οι κάτοικοι τους, αλλά και το ακόμη πιο δυσοίωνο μέλλον, όπως αυτό προβλέπεται αν δεν αλλάξει κάτι, θεαματικά προς το καλύτερο.

Πρέπει να δείτε την ταινία, αρχικά γιατί ο Ιρανικός κινηματογράφος είναι άκρως διαφορετικός από τον συνηθισμένο στη χώρα μας Αμερικάνικο. Παρουσιάζει μια ξεχωριστή αντίληψη για τη ζωή πολλές φορές πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Στον περσικό κινηματογράφο ο ρομαντισμός είναι διάχυτος, η δύναμη για ζωή αποτελεί πρωταρχικό μοτίβο αλλά θαύματα δεν γίνονται. Αυτή είναι άλλωστε και η νοοτροπία των Ιρανών. Επίσης, εδώ ο αθλητισμός (αγώνας δρόμου) δίνει την πιο αγνή ελπίδα. Ο Αλί δεν θέλει λεφτά, δεν θέλει δόξες, θέλει ένα ζευγάρι παπούτσια για την αδερφή του. Και ίσως το βασικότερο όλων.

Η καλύτερη σκηνή: 
Κάθε γκριμάτσα ή βλέμμα του Amir Hashemian και της αδερφής του Bahare Seddiqi συγκινεί. Οι δυο μικροί ηθοποιοί ενσαρκώνουν την ελπίδα, τις παιδικές "συνωμοσίες" και τα παιδικά όνειρα με τον καλύτερο τρόπο.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: 
1997, FAJR FILM FESTIVAL (Ιράν), βραβείο καλύτερης ταινίας. 1999, υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ζαμπέλα, το μαργαριτάρι των Τζουμέρκων!

Στυγνός εκληματίας ο χθεσινός ληστής στην Άρτα, σύμφωνα με τον Αστυνομικό Διευθυντή κ. Γιώργο Ντοκομέ