Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της παιδικής λογοτεχνίας 2 Απριλίου


 Κείμενο: Αικατερίνη Σχισμένου

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα παιδικής λογοτεχνίας, 2 Απριλίου, καλό θα ήταν να σκεφτούμε τι είναι τελικά αυτό που προκαλεί τη μάθηση, ξυπνά το ενδιαφέρον στα σύγχρονα παιδιά τα οδηγεί στο διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων, το αβίαστο και μη υποχρεωτικό διάβασμα. 



Οι θεωρίες των παιδαγωγών και παιδοψυχολόγων τόσες πολλές που στέρεψαν από πρωτοτυπία. Οι διαμαρτυρίες και η γκρίνια από πλευράς γονιών και δασκάλων ακόμη περισσότερες.

Από την άλλη η παραγωγή πραγματικά καλών παιδικών και εφηβικών βιβλίων αξιοθαύμαστη με ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις, εξαιρετικές ιστορίες, πολυτελέστατες εκδόσεις και υπέροχες εικονογραφήσεις που δε θα έπρεπε να αφήνουν αδιάφορα τα παιδιά και τους εφήβους.

Όμως και πάλι κάτι δεν πάει καλά και τα παιδιά παραμένουν μακριά από το βιβλίο συνεχίζουν να αδιαφορούν και να προτιμούν το διαδίκτυο την ψηφιακή εικόνα το κινητό και το τάμπλετ με και σε όλες του τις εκδοχές και να αφιερώνουν απίστευτα πολλές ώρες μπροστά στις οθόνες.

Το επόμενο ζήτημα που ακολουθεί, δεν είναι η άρνηση της ανάγνωσης και η εγκατάλειψη του βιβλίου αλλά ή ανυπαρξία και η έλλειψη παιδείας και καλλιέργειας.

Τι να σημαίνει διαπολιτισμικότητα, τι να σημαίνει άραγε αισθητική παιδεία ,τι να σημαίνει ευγένεια, ανεκτικότητα, γνώσεις, δημιουργικότητα- που να υπάρχει αυτή η βιωματική έκφραση όλων αυτών των υψηλών ιδεών που μεταφέρουν μέσα τους τα βιβλία και θα έπρεπε να τα διδάσκει κάθε εκπαιδευτικός οργανισμός, σχολείο, νηπιαγωγείο, παιδικός σταθμός , πανεπιστήμιο…..

Άνθρωποι θωρακισμένοι στις γραφειοκρατικές τους ενασχολήσεις και προσωπικές τους επιδιώξεις και καριέρες είναι δυστυχώς οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί μας προφήτες και φωστήρες που προσπαθούν να έχουν τα εκπαιδευτήριά τους στους δικούς τους ρυθμούς και τρόπους ,αγνοώντας πως τα σχολεία δεν έγιναν για συνδικαλισμό και μικρότητες αλλά για τα παιδιά και τους μαθητές τη γνώση ,την παιδεία και την αγωγή.

Αυτή η πολυπόθητη παιδεία και αγωγή ξεκινά από μας τους γονείς, τους δασκάλους, τους συμπολίτες, τους πολίτες μιας κοινότητας, γιατί αυτό καταγράφουν και τα παιδικά μάτια αυτό μαθαίνουν και τελικά αυτό αφομοιώνουν και επαναλαμβάνουν.

Τι ενδιαφέρον να δείξουν για την τέχνη και τον πολιτισμό όταν οι σχολικές εκδρομές ενώ περιλαμβάνουν επισκέψεις σε πολιτιστικούς χώρους και μουσεία καταλήγουν στον πολιτισμό του σκυλάδικου με την σύμφωνη γνώμη των συνοδών που δε χάνουν την ευκαιρία να το ρίξουν και αυτοί λίγο έξω……

Τι ενδιαφέρον να δείξουν για το διάβασμα και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις και συμβάντα όταν η πολιτιστική μας εκδρομή ως οικογένεια και σχολείο είναι ο καφές στην πλατεία και η νοοτροπία του φαίνεσθαι μέσα σ΄ένα κενό είναι…

Δεν ξέρουμε πού είναι η πινακοθήκη, η εκδρομή του σχολείου γίνεται για να τελειώνει η σχολική μέρα γρηγορότερα χωρίς να ενδιαφέρεται κάποιος να δείξει ή να προτείνει κάτι δημιουργικότερο στα παιδιά γιατί μπορεί ν΄ αρέσει και μετά ν΄ αρχίσει η σύγκριση ….και τότε ……αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε μπορεί ν΄ αρχίσουμε να κλαίμε και να θρηνούμε κάθε Βαγγέλη και κάθε θύμα κακοποίησης και της δικής μας κακοποίησης που προσφέρουμε καθημερινά και απλόχερα στα παιδιά μας …σιωπείστε…. Όλα βαίνουν καλώς.

Ο συγγραφέας ο κάθε συγγραφέας βρίσκεται δίπλα μας, έρχεται να μας μιλήσει και να μας διδάξει και μεις δεν κάνουμε την παραμικρή κίνηση να σηκωθούμε να τον ακούσουμε να τον ρωτήσουμε να τον γνωρίσουμε.

Μόνο αν τον επιλέξουμε και τον βάλουμε μέσα στο σπίτι μας για να τον διαβάσουμε πρώτα εμείς και μετά τα παιδιά μας , να ξεκολλήσουμε από την οθόνη μας , να κλείσουμε την τηλεόραση να δραστηριοποιηθούμε μαζί.

Η Μαρία Αγγελίδου , μια μοναδική και έμπειρη συγγραφέας παιδικών βιβλίων πέρασε από την πόλη μας ,πόσοι την είδαμε την ακούσαμε, πόσοι ακούμε ή είμαστε πρόθυμοι τελικά ν΄ ακούσουμε.Τι θέλουμε για μας και για τα παιδιά μας?

Θέλουμε έναν καλό δάσκαλο και αυτός είναι τα βιβλία, τα αναγνώσματα, ο κόσμος των βιβλίων ,της τέχνης, η έμπνευση αλλά και η ώθηση, η αγάπη και ο σεβασμός, η ανθρωποκεντρική θέαση της ζωής και κατεύθυνση της παιδείας μας με μας πρωτοπόρους.

Ο μέτριος δάσκαλος μιλάει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο εξαιρετικός δάσκαλος δείχνει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει. William Arthur Ward. 

Στις 2 Απριλίου γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου με αφορμή τα γενέθλια του μεγαλύτερου παραμυθά στον κόσμο, του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (1805-1875).

Σχισμένου Αικατερίνη
Φιλόλογος 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ζαμπέλα, το μαργαριτάρι των Τζουμέρκων!

Στυγνός εκληματίας ο χθεσινός ληστής στην Άρτα, σύμφωνα με τον Αστυνομικό Διευθυντή κ. Γιώργο Ντοκομέ