Το μυστικό της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Πού το πάει και ποια είναι τα σχέδια της προέδρου της Βουλής

Εντός, εκτός και επί τα αυτά. Κάπως έτσι φαίνεται πως λειτουργεί πλέον η Ζωή Κωνσταντοπούλου μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας κατοχυρωμένο το θεσμικό ρόλο του τρίτου τη τάξει ανώτατου πολιτειακού παράγοντα της χώρας.



Η Πρόεδρος της Βουλής έχει καταφέρει από τις πρώτες κιόλας ημέρες διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα να «κλέψει» σε αρκετές περιπτώσεις την αίγλη από το πρόσωπο του πρωθυπουργού, σχηματίζοντας ανάγλυφα ένα αντίπαλο δέος στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.

Οι ηχηρές παρεμβάσεις της και τα πηχυαία δημοσιεύματα για το κοινοβουλευτικό και πολιτικό της έργο, το οποίο σε ουκ ολίγες περιπτώσεις προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στις τάξεις των τότε κυβερνητικών εταίρων, ήταν από την πρώτη ημέρα εκλογής της το 2012 σχεδόν σε ημερήσια διάταξη.

Το εκρηκτικό ταπεραμέντο της συνέβαλε τα μέγιστα και χάραξε ανεξίτηλα την προανακριτική επιτροπή για τη λίστα Λαγκάρντ, ενώ κανείς δεν θα ξεχάσει τη μαχητικότητά της έξω από την ΕΡΤ, όταν δυνάμεις των ΜΑΤ εισέβαλαν στο Ραδιομέγαρο και τις επικές συγκρούσεις με τον αντιπρόεδρο της Βουλής Χρήστο Μαρκογιαννάκη.



Η 25η Ιανουαρίου βρήκε τη Ζωή πρώτη στην προτίμηση των Αθηναίων στην Α’ περιφέρεια με 42.945 σταυρούς. Ενώ όλες οι πληροφορίες ήθελαν την κα Κωνσταντοπούλου να αναλαμβάνει ως αναμενόταν το χαρτοφυλάκιο της Δικαιοσύνης, καραμπόλες της τελευταίας στιγμής την οδήγησαν στο τρίτο ανώτερο πολιτειακό αξίωμα της χώρας.

Ως Πρόεδρος της Βουλής πλέον η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει τη σιγουριά ότι παραμένει αμετακίνητη στο αξίωμά της μέχρι την προκήρυξη εκλογών και δεν μπορεί να αντικατασταθεί σε ενδεχόμενους ανασχηματισμούς του κυβερνητικού σχήματος.

Με τρεις συνεντεύξεις που έδωσε μέσα σε 50 ημέρες από την 25η Ιανουαρίου η Πρόεδρος της Βουλής, στο περιοδικό UNFOLLOW, το ertopen και τη Βουλή, κατέστησε σαφές τόσο στην κοινή γνώμη όσο και στο εσωτερικό ακροατήριο της Κουμουνδούρου ότι χαράσσει δική της γραμμή και επ’ ουδενί δεν θα μείνει στα εθιμοτυπικά του θεσμού του Προέδρου της Βουλής, αλλά στοχεύει στην αξιοποίηση μέχρι κεραίας όλων των δυνατοτήτων και αρμοδιοτήτων που προβλέπονται συνταγματικά, υιοθετώντας έναν καινοφανή ρόλο του Προέδρου της Βουλής.



Απομακρυσμένη από τις τυχόν εκπτώσεις που ενδεχομένως να κάνει η κυβέρνηση στην προσπάθεια κάποιου «έντιμου συμβιβασμού», η Ζωή Κωνσταντοπούλου επιχειρεί να εμφανισθεί ως ο θεματοφύλακας του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, βάσει του οποίου το κόμμα κατάφερε να κόψει πρώτο το νήμα με διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία.

Παρά το γεγονός ότι προέρχεται από την ευρεία «προεδρική φρουρά» του 70% με καταβολές στον ΣΥΝ, όπως προέκυψε από το τελευταίο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζει μία σαφώς πιο αδιάλλακτη στάση από τον πρωθυπουργό και αποστασιοποιείται από τους κυβερνητικούς χειρισμούς που δείχνουν «ευλυγισία» στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.



Σε αυτό το μήκος κύματος, η κα Κωνσταντοπούλου στη θυελλώδη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, τονίζοντας ότι «η ΚΟ του κόμματος δεν πρόκειται να δεχθεί να μην εφαρμοστούν οι προεκλογικές δεσμεύσεις». Στον ίδιο τόνο, στη συνέντευξή της στο περιοδικό UNFOLLOW επανέλαβε τη δήλωση του Μανώλη Γλέζου, η οποία είχε προκαλέσει έντονη αμηχανία στο Μαξίμου, τονίζοντας ότι «δεν θα βαπτίσουμε το ψάρι κρέας».

Με τη στάση αυτή η κα Κωνσταντοπούλου, όντας από τα πλέον προβεβλημένα στελέχη του κόμματος, με τη θεσμική ιδιότητα του Προέδρου της Βουλής και με ισχυρό κύκλο επιρροής προερχόμενο και από τον πατέρα της πρώην πρόεδρο του ΣΥΝ, Νίκο Κωνσταντόπουλο, παρείχε το πάτημα σε πολλούς βουλευτές, εκτός των «συνήθων υπόπτων» της Αριστερής Πλατφόρμας, να βάλλουν κατά της συμφωνίας που από πολλούς εξελήφθη ως μερική υποχώρηση.

Εντύπωση είχε προκαλέσει στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ της ριζοσπαστικής Αριστεράς ότι στην επίμαχη συνεδρίαση η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε προβάλει τόσο έντονη αντίδραση, που οι ενστάσεις του Παναγιώτη Λαφαζάνη, επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας, έμοιαζαν ήσσονος σημασίας.

Οι αρχηγικές της εμφανίσεις ωστόσο δεν περιορίζονται σε εσωκομματικό επίπεδο και στην κριτική στην ασκούμενη πολιτική. Η προσήλωσή της στο γράμμα του νόμου και το Σύνταγμα αποτέλεσε αφορμή για σύγκρουση με το Μέγαρο Μαξίμου τόσο αναφορικά με την εγκυρότητα νομοσχεδίων που υπερψηφίστηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση απουσία των προφυλακισμένων βουλευτών της Χρυσής Αυγής αλλά στην πρόσφατη ψηφοφορία του νομοσχεδίου για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με το αίτημα προφυλακισμένων βουλευτών για ονομαστική ψηφοφορία.

Επικριτές της την κατηγόρησαν για «ξέπλυμα» του ναζιστικού μορφώματος, την ώρα που η ίδια διαμήνυε σε συνομιλητές της ότι τηρεί το γράμμα του νόμου. Το στίγμα για τη στάση που θα τηρήσει το είχε δώσει ωστόσο από τη συνέντευξή της στο ertopen, όταν ερωτηθείσα σχετικά είχε σημειώσει ότι «η Δημοκρατία δεν μπορεί να εφαρμόζεται επιλεκτικά».

Παρόμοιο μήνυμα εξέπεμψε η Ζωή Κωνσταντοπούλου και με την πρωτοβουλία της για την επανασύσταση της Επιτροπής για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων, καθώς και για την αντίστοιχη Λογιστικού Ελέγχου του χρέους.



Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι παρεμβάσεις της συμβάλλουν στη λάξευση μίας διακριτής πολιτικής παρουσίας με ειδικό βάρος και ηγετικά χαρακτηριστικά που υπερβαίνουν τις διαφορές τάσεων και συνιστωσών και επιχειρούν να εγγυηθούν την απαρέγκλιτη τήρηση της νομιμότητας.

Οι καλές σχέσεις που φαίνεται ότι διατηρεί με αντικομφορμιστική μερίδα του Τύπου που ασκεί κριτική εξ αριστερών στην κυβέρνηση και κλίνει προς την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά μέχρι τις παρυφές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ παραπέμπει κατά πολλούς σε μία υπό δημιουργία κοινή δεξαμενή των διαφωνούντων με την προεδρική φρουρά του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εν ευθέτω χρόνω και κατόπιν πολιτικών εξελίξεων θα μπορούσε να δρομολογήσει αλλαγές στο χάρτη της Αριστεράς.



Δεν είναι λίγοι αυτοί που γνωρίζοντας τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, βλέπουν πίσω από τις κινήσεις της Ζωής τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, ο οποίος είναι γνωστό ότι αποτελεί τον πολιτικό μέντορά της.

Ορισμένοι μάλιστα κάνουν λόγο για βίους παράλληλους, καθώς ο Νίκος Κωνσταντόπουλος συνταχθείς το 1974 με το ΠΑΣΟΚ, διεγράφη ένα χρόνο μόλις αργότερα μαζί με πολλά στελέχη της Δημοκρατικής Άμυνας, με την κατηγορία ότι αμφισβητούσαν την ηγεμονία του Ανδρέα Παπανδρέου.



Η διακριτή πολιτική οντότητα Ζωή Κωνσταντοπούλου μέσα στην ποικιλόφωνη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως ήταν αναμενόμενο, έχει προκαλέσει ιδιαίτερη ενόχληση στο κυβερνητικό επιτελείο. Ωστόσο, η φιλική της σχέση με τον Αλέξη Τσίπρα πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω, από τότε που η φιλόδοξη Ζωή και ο νεαρός Αλέξης συναντήθηκαν στις γραμμές της νεολαίας του Συνασπισμού.

Αυτό που μένει να φανεί, είναι κατά πόσο ο πρωθυπουργός πλέον Αλέξης Τσίπρας θα επιβεβαιώσει το σκληρό πολιτικό του πρόσωπο, όπως στις περιπτώσεις του Αλέκου Αλαβάνου και πρόσφατα του Δημήτρη Αβραμόπουλου, εφόσον η Πρόεδρος της Βουλής πλέον Ζωή Κωνσταντοπούλου συνεχίσει να επιβεβαιώνει ότι αποτελεί τον υπ’ αριθμόν ένα δελφίνο σε αναμονή στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. 

newsbeast.gr/