ΟΤΑΝ Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΤΗΝ ΧΡΥΣΑ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟ(Χ2)


Μια σπάνια συνάντηση για τα δεδομένα του θεάτρου σκιών γίνεται στη Φιλιππιάδα Πρέβεζας.

Ο γνωστός καραγκιοζοπαίχτης Γιώργος Ηπειρώτης “παντρεύει”το θέατρο σκιών με το λαϊκό τραγούδι, δημιουργώντας εκρηκτικό μιγμα μουσικής και γέλιου, τον συνδράμουν ο Βασίλης η Χρύσα και ο Γιώργης παιδιά που σπουδάζουν στο Τ.Λ.Π.Μ στην Αρτα.


 Η ρεμπέτικη μουσική, έκφραση των λαϊκών και περιθωριακών στρωμάτων της πόλης, πέρασε κάτα τη διάρκεια του Μεσοπολέμου στη λεγόμενη Σμυρναίικη περίοδό της.

Στις δεκαετίες 1922-32, κυριάρχησαν ορχήστρες με σαντούρι, βιολιά και ούτι και τραγουδίστριες όπως η Ρόζα Εσκενάζυ. Η επόμενη δεκαετία χαρακτηρίστηκε ''κλασική'', καθώς προσδιορίστηκε από τη μουσική παραγωγή μεγάλων ονομάτων συνθετών και δεξιοτεχνών, όπως ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Μπάτης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου και άλλοι.

 Δέσποζαν το μπουζούκι και οι μπαγλαμάδες καθώς προωθήθηκε η δισκογραφική παραγωγή. Μεταξύ των δημιουργών του Θεάτρου Σκιών και των δημιουργών του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού υπήρξε μεγάλη καλλιτεχνική αλληλοεκτίμηση, γεγονός από τη συχνότητα που πήγαιναν οι ρεμπέτες στα καραγκιοζοθέατρα, αλλά και οι καραγκιοζοπαίχτες στα ρεμπέτικα κουτούκια. << Ο Μάρκος Βαμβακάρης ερχόταν συχνά στον μπερντέ του Μόλλα.

Μια φορά μας συνεχάρει πίσω απ'το μπερντέ και σε λίγη ώρα ήρθε η αστυνομία και μας πήγε στο τμήμα για ανάκριση γιατί νόμιζαν ότι ο Μάρκος μας έδωσε ''πράμα'' ! >>(μαρτυρία του βοηθού του Μόλλα, Μανόλη Μαντζουράνη) << Ο Καραγκιόζης μ'άρεσε πολύ, γιατί είχε το στυλ του ρεμπέτη. Από πιτσιρικάς πήγαινα στους μπερντέδες του Πειραιά >>.(Από συνέντευξη του Μιχάλη Γενίτσαρη).

Οι ρεμπέτες εμπνεύστηκαν τραγούδια από τα θέματα του Θεάτρου Σκιών, θέματα απλά και καθημερινά, καθώς το Θέατρο Σκιών λειτουργούσε ως συνοικιακή εφημερίδα. Αλλά ακόμα και το Θέατρο Σκιών δανείστηκε από το ρεμπέτικο πολλά στοιχεία και δημιουργήθηκαν τύποι σαν τον Σταύρακα, τον Νώντα, τον Κοτσαρίκο, τον Μιστόκλη και όλοι την κουτσαβοπαρέα. Η φιγούρα του Σταύρακα δημιουργήθηκε από τον καραγκιοζοπαίχτη Ιωάννη Μώρο.

Εκείνο όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι η δημιουργία και η παράλληλη επιβίωση των δύο αυτών ειδών, μέσα στο αστικό περιβάλλον των μεγαλουπόλεων που καταβρόχθιζε λαίμαργα καθετί λαϊκό και παραδοσιακό.

Σε αυτό το αρχαιόδουλο και ευρωπαιόδουλο περιβάλλον, ορισμένοι ενθάρρυναν το λαό μέσα από την παιδεία και το κύκλωμα της ενημέρωσης να απορρίψει και να καταγγείλει σαν προϊόντα βάρβαρα, ανθελληνικά και ανάξια λόγου το ρεμπέτικο και το Θέατρο Σκιών μια και το γνήσιο δημοτικό μας τραγούδι γρήγορα αποδυναμώθηκε κι έγινε φολκλόρ.

Ο λαός βρήκε, λοιπόν, στο ρεμπέτικο τραγούδι την τελευταία απομένουσα σανίδα απ'το ναυάγιο της λαϊκής του παράδοσης, στην εποχή της βιομηχανοποίησης και της δημιουργίας των μαγάλων αστικών κέντρων.

Και αυτό στην εποχή όπου η ψευτολαϊκή μουσική των εταιριών και των σκυλάδικων προσπαθούν να εμποδίσουν το λαό να δημιουργήσει μια νέα μουσική σύμφωνα με τα ηχητικά του ακούσματα και την ταξική του τοποθέτηση, όπου οι πολυδιαφημισμένοι και πάμπλουτοι συνθέτες γράφουν τα ίδια και τα ίδια και τα κατασκευάσματά τους τα λένε λαϊκά και μας εξαπατούν.

Ο Καραγκιόζης βρήκε κατάλληλους τύπους για να εκφράσει τους λαϊκούς καημούς και να πει ό,τι πονάει τον λαό μας, πράγμα που έκανε και το ρεμπέτικο. Τον είπαμε ξενόφερτο κι αυτόν. Μετά τον κάναμε δικό μας κι όταν ο Καραγκιόζης και το Κολλητήρι, αρχίσανε να μας ενοχλούν τον ξανακάναμε ξενόφερτο.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ζαμπέλα, το μαργαριτάρι των Τζουμέρκων!

Στυγνός εκληματίας ο χθεσινός ληστής στην Άρτα, σύμφωνα με τον Αστυνομικό Διευθυντή κ. Γιώργο Ντοκομέ