Η σήραγγα του Τυμπάνου στο ψυγείο

Δικαίωση ζητούν οι 44 νεκροί μας

του Μεν. Παπαδημητρίου

Τύμπανος και Αργιθέα είναι λέξεις και έννοιες στενά συνδεδεμένες με τη ζωή των Αργιθεατών, ακόμα και με το Θάνατο εκεί στη φυσική σύνδεσή τους!!! Κι αυτό γιατί το πέρασμά του εκείνα τα χρόνια με τους φοβερούς χειμώνες, ακόμα και άλλους μήνες, ήταν πέρασμα κυριολεκτικά θανάτου κι όποιος γλίτωνε.



 

Δεν σήκωνε αντρειά, δε σε ήθελε όμως και κιοτή. Δεν έπρεπε να αψηφάς τους κινδύνους του. Ήθελε να τον λογαριάζεις.


Στη στοιχειωμένη χαράδρα εκεί κάτω από τις Ορσίδες και τη Μπάρα έφαγαν οι σβάρνες του τους περισσότερους, Αργιθεάτισσες και Αργιθεάτες. Μια φορά από τους 19 που ήταν παρέα κράτησε μαζί του τους 17 και επέζησαν μόνο 2 για να μολογήσουν το μεγάλο κακό. Ήταν το μοναδικό, το αναγκαστικό πέρασμα για να πας κείθε και να γυρίσεις.


Στις 21 Ιανουαρίου 1967 η Αργιθέα θρήνησε 4 παλικάρια της που χάθηκαν εκεί στις Ορσίδες του φοβερού Τυμπάνου από χιονοστιβάδα. Τους πήρε κοντά στα μεσάνυχτα
«η σβάρνα» (όπως εμείς την ξέρουμε) και τους κατέληξε στο Κακόρεμα, πάνω από τη Δρακότρυπα. Αρνητική η μοίρα, τους έκοψε το νήμα της ζωής στον ανθό της ηλικίας τους κι άφησαν πίσω τις οικογένειές τους και όλους μας στα Χωριά να κλαίμε.


Στη διασέλα που βλέπετε αριστερά από την κορφή, πίσω και κάτω είναι οι Ορσίδες. Οι χιονοστιβάδες κινούσαν από την πλαϊνή πλευρά της κορφής του Τυμπάνου-που εδώ διακρίνετε- και σάρωναν τα πάντα στο πέρασμά τους. 

Οι Ανθηριώτες Θεοφάνης Θεοδωράκης του Αθανασίου ετών 28 (πατέρας 2 ανηλίκων και με τη σύζυγο Μαρίνα έγκυο στο τρίτο τους παιδί), Δήμος Κωφός του Βαΐου ετών 19, Βλάσης Πατσιαούρας του Ηλία ετών 22- στρατιώτης υπηρετών στην Κύπρο και τελών εν αδεία- συναντήθηκαν στο Μουζάκι αργά το απόγευμα του μοιραίου Σαββάτου και νιώθοντας μέσα τους το σφρίγος να τους κάνει δυνατούς, μα και την ώρα να βρεθούν νωρίτερα στα σπίτια τους πήραν την απόφαση να ταξιδέψουν και να γείρουν το χιονισμένο Τύμπανο μέσα στη νύχτα. 

Στην παρέα τους προστέθηκε και ο μπάρμπα Βαγγέλης Στούμπος που πηγαινο-έφερνε το ταχυδρομείο, έμπειρος στο πέρασμα του φοβερού βουνού και στις 9 το βράδυ πέρασαν μέσω Βατσουνιάς-Δρακότρυπας προς το Σιαφάκα και τον Καλέτσιο και συνέχισαν την πορεία τους προς τις Ορσίδες.


Οι τρεις νέοι προπορεύονταν και οι φωνές τους με τα αστεία ακούγονταν από τον ακολουθούντα μπάρμπα Βαγγέλη ως κάποιο σημείο που μετά άκουσε μέσα στη νύχτα έναν αέρα και ύστερα έχασε την επαφή μαζί τους. 

Τους καλούσε φωνάζοντας με τα μικρά τους ονόματα, μα πουθενά ακοή. Τότε κατάλαβε πως ο αέρας που άκουσε λίγο πριν ήταν από τη σβάρνα(έτσι λέγαμε τις χιονοστιβάδες στην Αργιθέα) που παρέσυρε τους τρεις νέους στις πλαγιές και τους κατέβασε στις χαράδρες του Κακορέματος.


Εξ αριστερών προς τα δεξιά όπως βλέπουμε τα 4 αδικοχαμένα παλικάρια της Αργιθέας: Ο Φάνης Θεοδωράκης(Καναβός), ο Επιλοχίας του Ε. Σ Βλάσης Πατσιαούρας, ο Δήμος Κωφός και ο διασώστης Ηλίας Πατσιαούρας που έδωσε επάνω στο υπέρτατο καθήκον τη δική του ζωή. –


Αφού για λίγη ώρα ακόμα φώναζε και δεν άκουγε κανέναν κατάλαβε πλέον πως το μεγάλο κακό είχε γίνει. Η πείρα που είχε του είπε να απομακρυνθεί από τις Ορσίδες προς τη Μπάρα και από εκεί, βάζοντας όσες δυνάμεις είχε και παλεύοντας με μέτρα χιόνι κατάφερε μετά τρεις ώρες να φτάσει σχεδόν ξυλιασμένος στην Αργιθέα (γνωστό Κνίσσοβο) και με τρεμάμενη φωνή που μόλις έβγαινε ίσα που μολόγησε την τραγωδία και έπεσε λιπόθυμος.


Στο Κνίσσοβο με τρείς πυροβολισμούς (σύνθημα κινδύνου) σήμαναν συναγερμό ο παπά Βασίλειος Γώγος με τον Ηρακλή Καλλιώρα ειδοποιώντας και το Αστυνομικό Τμήμα Ανθηρού. Όλη νύχτα, σπίτι με σπίτι και μυστικά να μη μάθουν οι οικογένειες των χαμένων , ειδοποιήθηκαν οι άντρες και περί τους 80 Ανθηριώτες κίνησαν για τον Τύμπανο παίρνοντας μαζί τους φτυάρια, τριχιές και καναβιές και αξίνες. 

Οι Κνισσοβίτες με επικεφαλής τον παπά Βασίλη συνάχτηκαν, φόρεσαν κουκούλες και χειρόκτια, πήραν και τα απαιτούμενα διασωστικά μέσα που διέθεταν και κίνησαν μέσα στη νύχτα για τη διάσωση. Ανάμεσά τους και οι Ηλίας Πατσιαούρας, Ηλίας Μπίνας και Τάκης Σκουμής. Με τον παγωμένο αέρα που έψηνε τα πνευμόνια τους ανηφόρισαν προς Κορομηλιές –Βρύση Κάκαρη και γέρνοντας τον αυχένα στον Αέρα Τυμπάνου κατηφόρισαν προς τη Μπάρα και τις Ορσίδες.


Εδώ είναι οι Ορσίδες Τυμπάνου που χάθηκαν τα 4 παλικάρια το μοιραίο εκείνο Σ/Κ και οι περισσότεροι από τους 44 νεκρούς μας. Το χιόνι ξέκοβε από την κορφή του Τυμπάνου- ευθεία και επάνω όπως βλέπετε και σάρωνε τα πάντα στο κατέβασμά του. Οι άτυχοι ανέβαιναν από κάτω προς τα επάνω το δρόμο, όπως βλέπουμε τη φωτογραφία.Ο αέρας ανεμοστροβίλιζε το χιόνι στήνοντας φρύδια. 

Στην τρομερή αυτή προσπάθεια για τη διάσωση η μοίρα έγραφε παιγνίδι θανάτου για έναν ακόμα Αργιθεάτη. Δεν είχε χορτάσει με τους τρεις κι ήθελε και τέταρτο. Εκεί στις Ορσίδες προπορεύονταν ο Ηλίας Μπίνας και μόλις πέρασε πίσω του ήρθε η χιονοστιβάδα και ο αέρας της παρέσυρε δύο Αργιθεάτες-Κνισσοβίτες. 

Αυτοί ήταν ο Ηλίας Πατσιαούρας, 32 χρονών έγγαμος και πατέρας 3 παιδιών (Κωνσταντινιά-Λάμπρος και Βασιλική) και ο συγχωριανός του Τάκης Σκουμής, πατέρας τριών κοριτσιών (Ευαγγελή, Μαίρη και Ντίνα) που γλίστρησαν από τον αέρα μικρής χιονοστιβάδας και κυλίστηκαν στην παγωμένη πλαγιά. 

Ο Τάκης Σκουμής, που είχε τύχη, πιάστηκε από τα πατοκλώναρα ενός έλατου και κρατήθηκε σχεδόν στο χείλος της χαράδρας ώσπου κατέβηκαν και τον ανέσυραν. Δυστυχώς για τον Ηλία Πατσιαούρα η μοίρα ούτε τον αγώνα του για την ανεύρεση και διάσωση των συμπατριωτών του δε σεβάστηκε. Άφησε το Χάροντα και τον πήρε επάνω στο υπέρτατο καθήκον. Οι υπόλοιποι Αργιθεάτες πάγωσαν στο γκρέμισμα και το χαμό στο βάραθρο και αυτού του παλικαριού, μα δεν πτοήθηκαν και ξεκίνησαν το κατέβασμα.


Υπήρχε άμεσος κίνδυνος να γλιστρήσουν και άλλοι και ο έμπειρος παπά Βασίλης Γώγος για να τους ανακόψει τράβηξε το πιστόλι του και πυροβόλησε στον αέρα φωνάζοντας: «πίσω ορέ, πίσω θα χαθούμε όλοι». Έτσι πειθάρχησαν οι διασώστες και αποφεύχθηκε νέα τραγωδία με δεκάδες ίσως νεκρούς- είχαν ήδη μπει στις απόκρημνες και κατάχιονες πλαγιές και οι Ανθηριώτες. 

Κοντοστάθηκαν και συσκέφθηκαν για λίγο, ανασυγκροτήθηκαν κι ύστερα συνέχισαν την προσπάθεια με τσαπιά και φτυάρια κόβοντας το παγωμένο χιόνι σκαλοπάτια και κατεβαίνοντας βήμα - βήμα την πλαγιά κάτω από τα ελατάκια στις Ορσίδες.


Μέτρα το χιόνι που είχε στοιβαχτεί στο Κακόρεμα από τη χιονοστιβάδα. Το ξημέρωμα της 22.1.1967 οι διασώστες Αργιθεάτες βρήκαν σε μεγάλο βάθος τους Θεοδωράκη(ή Καναβό) Θεοφάνη και Βλάση Πατσιαούρα. Όπως δε λέγεται από αυτόπτες μάρτυρες ο Βλάσης, στο σημείο που κατέληξε, πρέπει να ήταν ακόμα ζωντανός αφού με τα χέρια του είχε προσπαθήσει να ανοίξει το χιόνι και να βγει, μα δεν τον άφησε. Με πρόχειρα φορεία και τρομερή προσπάθεια άρχισε η μεταφορά τους τον ανήφορο που κράτησε ως το απόγευμα.


Το Χωριό μας, το Ανθηρό και όλη η Αργιθέα, με την είδηση ότι βρήκαν το Φάνη και το Βλάση νεκρούς, ενώ ως τότε ήταν βουβό με την ελπίδα να βρεθούν ζωντανοί, ξέσπασε σε θρήνο που έσκιζε τα ουράνια. 

Ταυτόχρονα προσεύχονταν να είχαν σωθεί τα άλλα δύο παλικάρια, ο Δήμος Κωφός και ο Ηλίας Πατσιαούρας που και εκείνοι-δυστυχώς-βρέθηκαν νεκροί μετά από μια βδομάδα από τις δυνάμεις των ΛΟΚ(ακόμα και εμπρηστικές βόμβες λέγεται πως χρησιμοποίησαν για να λυώσουν τα χιόνια) που ήρθαν και από τους Αργιθεάτες και τους από Δρακότρυπα και Βατσουνιά διασώστες. 

Τους Ανθηριώτες νεκρούς μας δεν άφησαν ο φοβερός Τύμπανος και ο φοβερός χειμώνας να τους μεταφέρουμε στο Χωριό και να τους ενταφιάσουμε. Τους σκέπασε το χώμα της Δρακότρυπας μετά από μια σύντομη, λόγω των καιρικών συνθηκών, τελετή.


Ο χαμός των τεσσάρων παλικαριών, αν και πέρασαν από τότε 45 ολόκληρα χρόνια, έχει σημαδέψει τις καρδιές όλων μας. Ο Βλάσης Πατσιαούρας, γείτονάς μου στο Καρνέσι Λαγκαδίου Ανθηρού και συγγενής, ερχόταν με άδεια από την Κύπρο όπου υπηρετούσε στρατιώτης και η λαχτάρα να φτάσει στους γερόντους γονείς του(την Πατρούλα και τον Ηλία) και τα αδέρφια του να τους χαρεί και να τον χαρούν και να επιστρέψει στην Κύπρο τον έκανε να κινήσει νύχτα και μέσα στα χιόνια, πορεία που τελικά ήταν πορεία στο θάνατο. 

Το ίδιο και ο Φάνης που είχε πίσω την έγκυο σύζυγο Μαρίνα με δυο παιδιά(το Θανάση και τη Βαρβάρα ) και ένα στην κοιλιά (γεννήθηκε μετά το χαμό του και πήρε το όνομά του-Θεοφάνης). Κι ο Δήμος Κουφός ήθελε να ’ρθουν στο Χωριό το νωρίτερο, στους γονείς και τα αδέρφια του. 

Νέοι και δυνατοί όπως ήταν, έγιναν παρέα μαζί με τον μπάρμπα Βαγγέλη Στούμπο και ξεκίνησαν για τη Σκλάταινα. Πέρασαν από το χάνι στον Καλέτσιο, ήπιαν ένα τσάϊ να ζεσταθούν και πήραν τον ανήφορο για τις Ορσίδες….μα δεν έγειραν ποτέ τον Τύμπανο… Τους πήρε με τη φονική χιονοστιβάδα του και τους έστειλε «να κοιμηθούν» στο βάθος της χαράδρας, στο Κακόρεμα.


Τα χρόνια πέρασαν, το βαρύ Κράτος αναγκάστηκε και άλλαξε τη διαδρομή του αυτοκινητόδρομου το 1970 από Δρακότρυπα αριστερά προς Οξυά και με νέο πέρασμα του Τυμπάνου από Ογκλάβια - Αυχένα - Γιάννου προς Κορομηλιές - Αργιθέα.


Όμως ο Τύμπανος παραμένει Τύμπανος και τους 4-5 μήνες του χειμώνα δύσκολα δίχως αλυσίδες γέρνει αυτοκίνητο λόγω του χιονιού και κυρίως λόγω πάγου-τη δε νύχτα τούτο είναι απόπειρα αυτοκτονίας. Μετά το απόγευμα και κυρίως μετά το σουρούπωμα όποιος ξεκινάει και ταξιδεύει να περάσει τον Τύμπανο, το ρισκάρει. Μόνο 11 με 12 η ώρα μεσημέρι και μετά γέρνεις και αφού τα μηχανήματα έχουν καθαρίσει.


Η παλιά διαδρομή του Τυμπάνου – έχω την προσωπική εμπειρία αφού την έκανα και με τα πόδια και με το φορτηγό του Πανανού+ και του Κορλού+, και ιδίως αυτή από τη Μπάρα προς τις Ορσίδες φέρεται στοιχειωμένη αφού εκεί «έφαγε» τους περισσότερους από τους 43 νεκρούς της Αργιθέας.


Εκεί λέγεται πως ο ανεμοστρόβιλος άρπαξε και έστειλε στο Κακόρεμα ολόκληρο συμπεθεριό κάπου από την Άρτα και γλίτωσε μόνο η νύφη που έφτασε στο Κνίσοβο και μολόγησε το συμβάν. Οι παλιότεροι στο πέρασμά τους από εκεί, ακόμα και καλοκαίρι, λένε πως άκουγαν φωνές από τους αδικοχαμένους…


Οι Αργιθεάτες με την αλλαγή του δρόμου μέσω Οξυάς παράτησαν την παλιά και φονική διαδρομή. Μα και από αυτή τη διαδρομή υπήρξαν νεκροί στα χιόνια. Τελευταία χάθηκε και ένας υπάλληλος-χειριστής της Νομαρχίας Καρδίτσας την ώρα του καθήκοντος ονόματι Πέτρος Λούκας από το Λαμπερό.


Οι της Οξυάς κάτοικοι – αδέρφια της Αργιθέας!!! - ήταν σε μόνιμη βάση διασώστες και κουβαλούσαν τους παγωμένους και μισοπεθαμένους Αργιθεάτες στα σπίτια τους να τους ζεστάνουν, να τους στεγνώσουν, να τους ταΐσουν, να τους ξημερώσουν και την άλλη μέρα να τους γείρουν στη ράχη.


Οι τραγικές αυτές εμπειρίες έκαναν τους Αργιθεάτες να σηκώσουν φωνή απέναντι στο σκληρό Κράτος. Έτσι με τους Συλλόγους τους σε συνεννόηση και με Κοινοτάρχες συντάχθηκαν υπομνήματα και ζητήθηκε αρχές του 1970 η διάνοιξη ΣΗΡΑΓΓΑΣ στον ΤΥΜΠΑΝΟ για να μην αποκλείεται ποτέ οδικά η περιοχή της Δυτικής και Νότιας Αργιθέας και η σύνδεση του Νομού Καρδίτσας με το Νομό Άρτας μέσω Γέφυρας Κοράκου.


Μα εις μάτην. Έως και σήμερα η ΣΗΡΑΓΓΑ ΤΥΜΠΑΝΟΥ μελετάται και παίζονται πολιτικά και ψηφοθηρικά παιχνίδια διανομαρχιακά-Περιφερειακά, Κομματικά, Βουλευτικά, Δημοτικά και πάει λέγοντας…Μας φλόμωσαν αυτά τα χρόνια στο ψέμα όλοι τους και ανερυθρίαστοι…


Πρόσφατα, το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011, πραγματοποιήθηκε, ύστερα από πρόσκληση των Δημάρχων Μουζακίου και Αργιθέας κ. κ. Γιώργου Κωτσού και Χρήστου Καναβού, σύσκεψη στο Μουζάκι για δυο μεγάλα ζητήματα που απασχολούν εδώ και χρόνια την Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας, και όχι μόνον. Τα θέματα αυτά είχαν σχέση με τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα δηλαδή το πολύπαθο έργο της εκτροπής του Άνω ρου του Αχελώου προς τη Θεσσαλία και το χρονίζον θέμα της επίσης πολύπαθης Σήραγγας Τυμπάνου.


Τα συν και πλην αυτής της σύσκεψης για τη το έργο της εκτροπής του Άνω ρου του Αχελώου και της Σήραγγας Τυμπάνου και κάποια …ερωτήματα


Είναι γνωστή στο Πανελλήνιο η σημασία και η αναγκαιότητα των παραπάνω έργων. Κι αυτό πέρα από τις όποιες άλλες προσεγγίσεις ή διαφοροποιήσεις, οι όποιες έχουν κατά κόρο γραφτεί, αναπτυχθεί και απασχολήσει όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση όλα αυτά τα τριάντα περίπου και χρόνια που παρακολουθούμε την ιδέα των έργων αυτών.


Η εδώ αναφορά μου δεν έχει στόχο να καταπιαστούμε για άλλη μια φορά με το ιστορικό των έργων αυτών. Εξάλλου ,όπως είπαμε, είναι γνωστά σε όλους.


Και σε ότι αφορά το έργο της εκτροπής του Άνω ρου του Αχελώου έχουμε διατυπώσει πολλές φορές και δημόσια τη θέση μας, η οποία, δεν είναι άλλη παρά η ολοκλήρωση του έργου με σεβασμό στο περιβάλλον και η ορθολογική και αειφορική κατά το δυνατόν διαχείριση του υδατικού δυναμικού προς όφελος της κοινωνίας.


Για το δεύτερο θέμα, αυτό της Σήραγγας Τυμπάνου θα ήθελα να διατυπώσω ξανά κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς.


Πρώτα πρώτα καταγράφω τα ΣΥΝ αυτής της σύσκεψης όπως:


-Το αυθόρμητο ενδιαφέρον απλών πολιτών που προσήλθαν αυθόρμητα στη σύσκεψη για να ακούσουν για τις μεγάλες πρωτοβουλίες και αποφάσεις, που επιτέλους πίστεψαν ότι θα ληφθούν για να τελειώσουν τα έργα αυτά.


-Η πρωτοβουλία των δημάρχων Μουζακίου και Αργιθέας για τη σύσκεψη αυτή που φανερώνει το μεγάλο ενδιαφέρον τους για τα τόσο σπουδαία αυτά έργα.


-Η παρουσία, κατόπιν ιδιαίτερων προσκλήσεων; Υφυπουργού, Περιφερειάρχη, Βουλευτών, Δημάρχων, Εκπροσώπων Κομμάτων, Φορέων κλπ


-Η δημόσια δέσμευση όλων των συμμετεχόντων ότι θα στηρίξουν επιτέλους με κάθε τρόπο τα έργα αυτά και ότι θα τα παλέψουν για την ολοκλήρωσή τους. Επίσης η δέσμευσή τους ότι τα έργα αυτά είναι υψίστης σημασίας και ότι δεν μπορούν να περιμένουν άλλο και θα εντάξουν το έργο οπωσδήποτε σε κάποιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα.


-Η ανακαίνιση του θέματος και μάλιστα σε μια τόσο δύσκολη εποχή από όλες τις απόψεις.


-Η δέσμευση όλων ανεξαιρέτως των υπευθύνων που συμμετείχαν ότι η μελέτη για τη Σήραγγα Τυμπάνου είναι καθ’ όλα ολοκληρωμένη από κάθε άποψη και δεν απομένει η παραμικρή λεπτομέρεια.


-Το ραντεβού που αποφασίστηκε να κλειστεί εντός των ημερών με τον Υπουργό Υποδομών κ. Βορίδη. Σε αυτό θα φανεί η στάση και θέση των συμμετεχόντων στη σύσκεψη.


Δεν μπορώ όμως να μην επισημάνω και να σταθώ και στα πολλά ΠΛΗΝ αυτής της σύσκεψης, ήτοι:


-Τη μηδαμινή προετοιμασία από την πλευρά των διοργανωτών για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα


-Τη μη εμπλοκή της Περιφερειακής Ενότητας Άρτας και γενικότερα της Περιφέρειας Ηπείρου μιας και το έργο αυτό αφόρα ολόκληρη την περιοχή. Δεν συνδέει μόνον την Άρτα και την Καρδίτσα ούτε την Θεσσαλία με την Ήπειρο αλλά αποτελεί πύλη και σύνδεση και με την Ευρώπη μέσω του λιμανιού της Ηγουμενίτσας.


-Την απουσία της κ. Γερακούδη. Διατί άραγε; Δεν κλήθηκε ή απαξίωσε τη σύσκεψη; Δεν ξέρει τίποτα για την υπόθεση, δεν έπρεπε να κληθεί να δώσει λόγο γιατί η μελέτη πήγε πίσω τόσα χρόνια. Χρονοδιαγράμματα και συμβάσεις δεν υπάρχουν; Ποιος θα μας ενημερώσει αν η μελέτη τελείωσε και αν οι συμβατικές υποχρεώσεις τηρήθηκαν;


-Τη μη ένταξη τους τα προηγούμενα χρόνια αν όπως έλεγαν είχε τελειώσει η μελέτη.


-Τη μη πρόσκληση και συμμετοχή ανθρώπων που έχουν τα τελευταία χρόνια διαχειριστεί τα παραπάνω θέματα από θέσεις ευθύνης, όπως οι πρώην Νομάρχες Καρδίτσας Φώτης Αλεξάκος και Βασίλης Αναγνωστόπουλος.


-Τη μη συμμετοχή Συλλόγων Φορέων, δημοτικών συμβούλων και άλλων κλπ


-Την ελλιπής έως ανύπαρκτη γνώση για το θέμα από την πλευρά «υψηλών» συμμετεχόντων. Δεν γνώριζαν, όπως οι ίδιοι παραδέχτηκαν, καν για το θέμα της σήραγγας Τυμπάνου


-Την αόριστη δέσμευση ότι αν και εφόσον θα εντάξουμε το έργο, για εμένα ίσον –πάλι καλένδες.


-Δεν υπήρξε ίχνος αυτοκριτικής και κριτικής γιατί μέχρι σήμερα το έργο δεν περπατάει.


-Τη μη αναφορά στην πορεία και μέχρι τώρα προσπάθεια. Γενικόλογες τοποθετήσεις και ουδέν πέραν αυτών. Ερωτήματα όπως πόσο έφτασε το κόστος της μελέτης, γιατί τριπλασιάστηκε το κόστος, ούτε αναφέρθηκαν ούτε σχολιαστήκαν από κανένα.


-Επίσης την προχειρότητα φανερώνει και το γεγονός ότι δεν αναφέρθηκε από ποιό σημείο θα ξεκινήσει η κατασκευή και τα λοιπά χαρακτηριστικά του έργου.


Κανείς δεν παρουσίασε ως όφειλε σχετικά δημοσιεύματα στον τύπο, ντοκουμέντα, αλληλογραφία, προηγούμενες ημερίδες για το θέμα για να ενημερωθούν οι παρευρεθέντες.


ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ – ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Και το 2000 και το 2004 και το 2006 και το 2008-9 και 10, κατά τους τότε «υπευθύνους» η μελέτη ήταν καθ’ όλα ολοκληρωμένη. Τελικά όλη τη δεκαετία περίπου οι υπεύθυνοι κάθε απόχρωσης «αγόραζαν χρόνο». Οι πάντες έλεγαν το ίδιο ακριβώς «ότι η μελέτη ήταν καθ’ όλα ολοκληρωμένη». Μήπως και σήμερα η μελέτη δεν είναι ολοκληρωμένη; 

Απλά ρωτάμε γιατί το 2006, μας είπαν ότι «θεωρείστε ότι η σήραγγα ξεκίνησε». Ρωτάμε: άδικο έχουμε να είμαστε καχύποπτοι; Αλήθεια ήταν τόσο δύσκολο στην Ημερίδα, αν η μελέτη τελείωσε και παραδόθηκε – έχω ακόμα επιφυλάξεις – να υπήρχε αρμόδιος Τεχνικός υπηρεσιακός παράγοντας της Περιφέρειας Θεσσαλίας και να υπάρχει αντίγραφό της;


Εσείς κα Βουλευτή, κα Μαρία Θεοχάρη, που κάματε ερώτηση στον Υπουργό για τη Σήραγγα Τυμπάνου και μέσω Βουλής πήρατε την απάντηση ότι αρμόδια για τη μελέτη είναι η Περιφέρεια Θεσσαλίας γιατί δεν ζητάτε από την κα Γερακούδη να πάρετε στα χέρια σας αυτή με όλο το φάκελο ώστε να ασκήσετε αποτελεσματικότερα τα καθήκοντά σας;


Να τη δούμε και εμείς τέλος πάντων, να μας φύγει η ιδέα….


Γιατί κάθε φορά τα θέματα αυτά έρχονται στην επικαιρότητα όταν πλησιάζουν εκλογές; Τυχαίο, δε νομίζω.


Έχω άδικο μετά τα παραπάνω να γράφω πως ήταν η σύσκεψη πολιτική φιέστα για κάποιους εν όψει των επερχόμενων εκλογών;


Έχω άδικο να φωνάζω πως το έργο αυτό πολεμιέται από πολλούς και δεν είναι αρεστό και σε κάποιους συμπατριώτες που λανθασμένα προτάσσουν τη Σήραγγα Φραμένου λες και εμείς δεν τη θέλουμε εκείνη; Δεν θέλουμε την ανάπτυξη της Αργιθέας και τη θέλουν μόνο εκείνοι; 

Να είναι βέβαιοι πως μη στηρίζοντας τη Σήραγγα Τυμπάνου, που ως έργο σχεδόν ωρίμασε, δεν στηρίζουν ούτε τη Σήραγγα Φραμμένου. Τη διάσταση θέσεων και απόψεων των Αργιθεατών θέλουν κάποιοι για να πάνε πίσω και οι δυο σήραγγες και στο τέλος – τέλος να μη γίνει καμία και τα κονδύλια να διατίθενται σε άλλες περιοχές.


Κυρίες και Κύριοι υπεύθυνοι, για να μη δημιουργούνται εντυπώσεις λαθεμένες, προσωπικά είμαι και υπέρ της Σήραγγας Φραμμένου για τη σύνδεση της Ανατολικής Αργιθέας με τη Λίμνη Πλαστήρα και δεν παίζω πολιτικό κομπολόϊ όπως κάποιοι που αλλιώς θέλουν να τα εμφανίζουν. Εδώ και χρόνια έχω γραπτώς καταθέσει τη θέση μου στον τύπο. 

Να την αγωνίσουμε οι Αργιθεάτες και εκείνη, αλλά δεν επιτρέπεται και δεν μπορούμε να μην αγωνάμε σύσσωμοι για τη Σήραγγα Τυμπάνου που είναι θέμα ζωής και θανάτου για τον τόπο μας, που έφαγε τόσα για τη μελέτη της, που ζητείται εδώ και 40 χρόνια από τις Κοινότητες, τους Συλλογικούς Φορείς(Παναργιθεάτικα Συνέδρια-Ημερίδες κ.α.) και τελευταία από τους Δήμους. Την ζητούν οι κάτοικοι Χωριών της Άρτας(Ραδοβίζια) και δεν τη θέλουμε άρα την πολεμάμε εμείς;


Προσωπικά προτάσσω τα περάσματα του Τυμπάνου με σήραγγα και του Αγίου Νικολάου που είναι η κυρία είσοδος από Καρδίτσα-Μουζάκι προς τη Δυτική και προς Ανατολική Αργιθέα και σε αυτά πρέπει να πέσει το βάρος. Παράλληλα δε και αγώνας αδιάκοπος και για τη Σήραγγα Φραμμένου.


Περιμένω να δω - γιατί δεν τρέφω ψευδαισθήσεις - πότε θα πραγματοποιηθεί και τι αποτελέσματα θα έχει η συνάντηση με τον Υπουργό.


Αν παρόλα αυτά δεν γίνει και τώρα τίποτα [Ποιοι κρύβονται πίσω από τα συμφέροντα λέτε να μην νογάω;( να εξηγούμαι - δεν εννοώ εδώ Αργιθεάτες)]. -που δεν το βλέπω- προτείνω στους δυο δημάρχους να συγκαλέσουν, σε εύθετο χρόνο, σύσκεψη καλώντας όλους για να μας ενημερώσουν πλέον υπεύθυνα γιατί δεν γίνεται τίποτα τόσα χρόνια. 

Ποιο είναι το πρόβλημα. Και εν πάση περιπτώσει αν οι υπεύθυνοι δεν έχουν την πολιτική βούληση για την πραγματοποίηση του έργου γιατί διατείνονται και κομπάζουν ότι το παλεύουν δυνατά. Ποιοί λόγοι τους οδηγούν σε ένα τέτοιο παιχνίδι σε βάρος των Αργιθεατών και όχι μόνον. Μήπως υπάρχουν κάποιοι λόγοι τους οποίους πλέον πρέπει να μάθουν και όλοι – Αργιθεάτες και Ραδοβιζινοί; 

Μήπως πρέπει να στείλουν το σχετικό φάκελο της υπόθεσης ΜΕΛΕΤΗΣ ΣΗΡΑΓΓΑΣ ΤΥΜΠΑΝΟΥ στις Εισαγγελικές Αρχές για να διερευνηθεί αρμοδίως αν και ποιανών ευθύνες υπάρχουν για την επί σειρά ετών «μελέτη και μελέτη…». Να διαπιστωθεί Υπήρχαν συμβατικές προθεσμίες και ρήτρες, ποιές και αν τηρήθηκαν η όχι.


Στη σύσκεψη αυτή οι Δήμαρχοι να φροντίσουν να καλέσουν πιο συντονισμένα όλους τους φορείς ως και τους Αρτινούς που αγωνίζονται για το δρόμο Καρδίτσας -΄Αρτας και τη Σήραγγα και ας καλέσουν και τους γείτονες Τρικαλινούς(τον κ. Ηλία Βλαχογιάννη κ.α.) να μας πουν πως αυτοί ολοκλήρωσαν εδώ και καιρό το έργο της σήραγγας Γκρόπας μήκους 1,5 χιλιομέτρου με κόστος 27.000.000 ευρώ όταν η δική μας που προϋπολογίσθηκε το 2004 από την ανάδοχο της μελέτης εταιρία OBERMAYER στα 22.000.000 και έφτασε το Μάϊο του 2009 στα 43.000.000 ευρώ σύν 15.000.000 ευρώ για το τμήμα του δρόμου από Γέφυρα Τρυγόνας έως Δρακότρυπα σύν 2.000.000 ευρώ για την παράκαμψη στη θέση ΕΛΛΗΝΙΚΑ της Αργιθέας ( Άγ. Μηνάς-αρχαιολογικός χώρος) ήτοι σύνολο 60.000.000 ευρώ από ότι φαίνεται μπήκε στο ψυγεία και μάλλον για πάντα; 

Αφήστε που τελευταία διέσπασαν το έργο και επιχειρούν να χρηματοδοτήσουν χωριστά το τμήμα από Γέφυρα Τρυγόνας ως Διασταύρωση Δρακότρυπας και την παράκαμψη των αρχαίων στα Ελληνικά, λέτε και αυτά τα τμήματα είναι που μας κλείνουν και όχι ο Τύμπανος. Οι συνταγές αυτές είναι μεθοδεύσεις εις βάρος της Σήραγγας και τις καταγγέλω.


Τα τέσσερα παλικάρια μας, οι 43 αδικοχαμένες ψυχές Αργιθεατών (τα ονόματά τους κατά χωριό βρίσκονται αναγεγραμμένα στο ΜΝΗΜΕΙΟ που έστησε ο Δήμος Αργιθέας το 2010 στη μνήμη τους) και του χειριστή της Νομαρχίας στα χιόνια του Τυμπάνου περιμένουν δικαίωση της Αργιθέας με τη ΣΗΡΑΓΓΑ ΤΥΜΠΑΝΟΥ να ενταχθεί σε Πρόγραμμα του ΕΣΠΑ και κάποτε να ξεκινήσει και κάποτε να τελειώσει…


Κλείνοντας με τα παραπάνω στη μνήμη των τεσσάρων αδικοχαμένων παλικαριών 45 ολόκληρα χρόνια από τότε(συμπίπτει φέτος ακριβώς Σαβατοκύριακο, όπως τότε ), αλλά και όλων όσων χάθηκαν στα χιόνια του Τυμπάνου, θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στους κατοίκους της Δρακότρυπας, της Βατσουνιάς, της Οξυάς και της Αργιθέας για την βοήθεια που έδωσαν εκείνα τα δύσκολα χρόνια στις Αργιθεάτισσες και στους Αργιθεάτες οδοιπόρους που ανεβοκατέβαιναν τον Τύμπανο με το ποδάρι και ζαλικωμένοι μέσα στα χιόνια, στα κρύα και στις βροχές!!!


Ένα τρισάγιο απαιτείται ή μάλλον επιβάλλεται την ημέρα αυτή στο Μνημείο των Αδικοχαμένων στα χιόνια Αργιθεατών, στη μνήμη των 4 παλικαριών – στη μνήμη όλων!!!

Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 2012

Μενέλαος Νικ. Παπαδημητρίου

Δικηγόρος Αθηνών - Συγγραφέας