Η ΑΘΗΝΑ σε εκβιασμό; Γιατί δεν προχωρεί η ΑΟΖ Ελλάδας - Κύπρου;

Η συμφωνία της 17ης Δεκεμβρίου μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και Ισραήλ αποτελεί μεγάλη επιτυχία της κυπριακής διπλωματίας και αποτελεί επιστέγασμα των προσπαθειών που ξεκίνησαν επί των ημερών του αείμνηστου Προέδρου Παπαδόπουλου, με τη δημιουργία της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).


Το παζλ της οριοθέτησης των θαλάσσιών μας συνόρων έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, αφού έχουν γίνει οι σχετικές συμφωνίες με τα κράτη της Αιγύπτου, της Συρίας και του Λιβάνου. Το πιο σημαντικό, όμως, κομμάτι αποτελείται από την ανάγκη για ενοποίηση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών Ελλάδος και Κύπρου για εθνικούς και οικονομικούς λόγους, η οποία πρέπει να δρομολογηθεί στο άμεσο μέλλον από τα δύο κράτη.

Η κυπρο-ισραηλινή συμφωνία αποτελεί έξοχο παράδειγμα υψηλής πολιτικής από μία μικρή δύναμη, η οποία ακολουθεί και υλοποιεί στρατηγικές επιβίωσης και ενδυνάμωσης του στάτους της σε ένα αβέβαιο και εχθρικό περιφερειακό περιβάλλον.

Η μεγάλη σημασία της συμφωνίας μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ισραήλ φαίνεται από τις σπασμωδικές τουρκικές αντιδράσεις. Ίσως για πρώτη φορά εδώ και τέσσερις δεκαετίες, η Κυπριακή Δημοκρατία βρέθηκε ένα βήμα μπροστά από την Τουρκία.

Φυσικά σ’ αυτό συντέλεσαν και οι αλλαγές του περιφερειακού γεωπολιτικού σκηνικού, όπου η Τουρκία προσπαθεί να χριστεί ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου και έχοντας προωθήσει μίαν αντιδυτική γεωπολιτική ατζέντα, η οποία στηρίζεται στην υποστήριξη και δημιουργία συμμαχιών με κράτη-παρίες του διεθνούς συστήματος, όπως είναι η Συρία και το Ιράν, την απροκάλυπτη υποστήριξη των πυρηνικών φιλοδοξιών του τελευταίου και την άνευ όρων υποστήριξη στους Παλαιστινίους.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, η Κυπριακή Δημοκρατία κινήθηκε σωστά και άσκησε ως όφειλε τα κυριαρχικά της δικαιώματα.

Από την άλλη πλευρά, αποτελεί απαράδεχτο γεγονός που Κύπρος και Ελλάδα δεν έχουν ακόμα προχωρήσει, ως όφειλαν, στην ενοποίηση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών τους. Ο υπογράφων υποστηρίζει, όπως άλλωστε και κορυφαίοι πολιτικοί και στρατηγικοί αναλυτές, ότι η ενοποίηση των ΑΟΖ Ελλάδος-Κύπρου πρέπει να αποτελέσει στρατηγική προτεραιότητα για τα δύο κράτη και οφείλουν οι ηγεσίες μας να δρομολογήσουν άμεσα το ζήτημα.

Συν τοις άλλοις, Ελλάδα και Κύπρος έχουν το φυσικό στρατηγικό πλεονέκτημα της ύπαρξης του Καστελόριζου, το οποίο αποτελεί το νοτιοανατολικότερο άκρο της ελληνικής επικράτειας και αποτελεί φυσικό σημείο επαφής της ελληνικής και κυπριακής Οικονομικής Αποκλειστικής Ζώνης.

Αντί, λοιπόν, η Ελλάδα να υποκύπτει στους εκβιασμούς της Άγκυρας για συνομιλίες στοχεύοντας στη συν-διαχείριση (!) του Αιγαίου, ας αποδειχθεί για μια φορά αντάξια των προσδοκιών και ας οριοθετήσει τη δική της ΑΟΖ στο Αιγαίο, επιφέροντας έτσι ένα σημαντικότατο πλήγμα στην τουρκική επεκτατική πολιτική και επιθετικότητα, η οποία εποφθαλμιά τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και προωθεί σταδιακά -με την ανοχή των Αθηνών- τη συνδιαχείριση του Αρχιπελάγους.

Πρέπει, επιτέλους, να καταλάβουμε σε Ελλάδα και Κύπρο: Τα κυπριακά και ελλαδικά εθνικά συμφέροντα συμπίπτουν απόλυτα και δεν υπάρχει πλέον πολυτέλεια για περαιτέρω χάσιμο χρόνου. Αθήνα και Λευκωσία, λοιπόν, ας αξιολογήσουν, επιτέλους, σωστά τα δεδομένα στην περιοχή κι ας αδράξουν την ευκαιρία για την ενοποίηση των ΑΟΖ Ελλάδος-Κύπρου.

Εκτός, λοιπόν, από τους προφανείς εθνικούς λόγους που επιβάλλουν τη θεσμοθέτηση ενιαίας Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης Ελλάδος- Κύπρου, θα υπάρξουν και οικονομικά οφέλη, αφού και η Ελλάδα θα είναι σε θέση στο μέλλον να εκμεταλλευτεί σαν κυρίαρχο κράτος τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, που πιθανότατα βρίσκονται στο ελληνικό θαλάσσιο υπέδαφος.

Πρέπει να αναφερθεί το γεγονός ότι εκεί που οι ελληνικές ηγεσίες έδειξαν αδύναμες και ανήμπορες να θωρακίσουν τα εθνικά τους συμφέροντα, η «μικρή» Κύπρος, μολονότι βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο εδώ και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, και αγωνίζεται σε αντίξοες συνθήκες για τη φυσική της επιβίωση, δείχνει και πάλι το δρόμο για την υιοθέτηση μίας περήφανης και δυναμικής πολιτικής υιοθέτησης συμφωνιών και συμμαχιών, που εξασφαλίζουν τα συμφέροντά μας.

Είναι, λοιπόν, επιτακτική ανάγκη η θεσμοθέτηση κοινής Αποκλειστικής Ζώνης Ελλάδος-Κύπρου, δότι τα συμφέροντα του Ελληνισμού είναι ταυτόσημα, επιβάλλοντας έτσι την ύπαρξη και υλοποίηση μίας κοινής πολιτικο-στρατηγικής ατζέντας.

ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Ειδικός σε θέματα Διεθνούς Ασφάλειας -

Επιστημονικός συνεργάτης RIEAS 

 http://www.sigmalive.com/simerini